بنیاد همچنین در سال‌های‌اوج فعالیت به مبالغ قابل‌توجهی از درآمد بیش از ۳ میلیارد دلار همراه با سهامداری در ۲۰۷ شرکت فعال در زمینه معدن، ساخت‌وساز، خودروسازی، صنایع فلزی، کشت و صنعت، صنایع غذایی، بانکداری، بیمه و گردشگری و غیره رسید. بنیاد همچنین در شرکت‌های بین‌المللی از جمله کروپ آلمان و جنرال الکتریک سهامدار بود، در این میان پرتفوی (مجموع اوراق سهامی) شخص شاه بیش از یک میلیارد دلار برآورد شده است. بنا به گزارش نیویورک‌تایمز در سال ۱۹۷۹/ ۱۳۵۸ «از بنیاد ورای فعالیت‌های خیریه به سه صورت استفاده می‌شد: به‌صورت یک منبع سرمایه‌ای برای خانواده سلطنتی، ابزاری برای کنترل اقتصاد کشور و به‌صورت کانالی برای پرداخت پاداش‌های گوناگون به حامیان رژیم.» به باور مخالفان داخلی بنیاد، اختاپوس غول‌پیکری بود که تقریبا بر همه حوزه‌های اقتصادی پنجه انداخته بود.

منبع: یرواند آبراهامیان، تاریخ ایران مدرن، ترجمه محمد ابراهیم فتاحی، نشر نی، ۱۳۸۹.