‌خـانم«گرترود بل»انگلیسی در سال ۱۸۹۲م ر۱۳۱۰ ه. ق به ایران سفر کرد و در مدت دو سالی که در ایران اقامت داشت، فارسی را به خوبی فراگرفت و کتابی از خاطرات و مشاهدات خود نوشت و نام آن را«تصاویر ایرانی» گذاشت.

هنوز درست نمیدانم چه شده، همه چیز چنان به سرعت و گنگ رخ داد اصلا متوجه نشدم. از آغاز این ماجرا تا امروز چنان گرفتار و پر مشغله بودم که فرصت فکر کردن هم پیدا نکردم! اما صدها سوال در ذهنم شکل گرفته است. مرور سابقه بیماری های واگیردار نشان از آن دارد که همه گیری حتی دنیا گیری اتفاقی جدید نیست.

بهاءالدین محمدبن‌حسین عاملی معروف به شیخ بهایی، که به مدت ۳۰ سال شیخ الاسلامی حکومت صفوی را بر عهده داشت و در این مدت آثاری خلق کرد که پس از ۴ قرن پابرجاست.

طی 7دهه اخیر بسیاری از فضاهای خانه‌های قدیمی از جمله انبار و صندوقخانه به حکم بلا‌استفاده‌بودن حذف شدند اما واقعیت این است که این فضاها انعکاس معمارانه باور به «روز مبادا» بود
کرونا مفهوم خانه را بازگردانده است

سید علیرضا قهاری، بانی نامگذاری روز معماری در تقویم ملی در گفت‌وگو با همشهری از اهمیت معماری و روز آن می‌گوید

در دوران کودکی چند روز به عید نوروز مانده دلم شور می زد وانتظار چیزی را داشتم ونمی دانستم منتظر چی هستم حالا با اینکه
دوران کهولت را میگذرانم هنوز هم همان اضطراب گنگ را درخود احساس می کنم با اینکه تجربه سالیان دراز زندگی به من
آموخته است که با رسیدن نوروز هیچ اتفاق خاصی نمی افتد ولی افکار کودکی چنان در وجودم خانه کرده است که هنوز باور دارم
نوروز روزی متفاوت از روزهای دیگر خواهد بود .

نوشتن از بهار به سان غوطه ور شدن در آیینه زمان است و چه طرب انگیز می نماید از بهار گفتن و گل به
دیباچه جان سپردن و چه با شکوه است نام بهار بر زبان راندن و عطر یاس بر مشام جان فشاندن، چرا که عطر
یاس و نام بهار ، کنیه کودکی ماست که تصویرگر خیال،نقش خاطره ی افسانه های کهن این مرز و بوم را در
چشم انداز حال به نمایش می گذارد حتی اگر ویروسی جهانگیر در کمین باشد.

پیامک را می خوانم، گوشی را خاموش می کنم و با اعتراض و به صدای بلند می گویم "من دیگه نمی نویسم".
دور و برم را نگاه می کنم و می بینم کسی جز خودم، در آشپزخانه نیست. خیالم راحت شد. شروع کردم با خوبچهر رو به رویم
)اسمم خوبچهر است(، به مجادله، که این همه که نوشتی آن هم در کمال صداقت، چی شد؟ اصلا کسی می خونه؟ خون دلهامان ، کلمه
شد و بر صفحه کامپیوتر نقش بست ولی کوچکترین اثری نداشت. بالاخره چه کسی پذیرفت و یا می خواهد باور کند که ما هم حرف
هائی برای گفتن داریم که همه از سر دلسوزی برای سرزمینمان است. "هیچ کس".

همان‌گونه که حادثه ۱۱ سپتامبر مسیر سیاست جهان را در ریل جدیدی قرار داد و گفت‌وگوی تمدن‌ها را به برخورد تمدن‌ها تبدیل کرد. ویروس کرونا هم می‌رود تا قواعد جدیدی را بر ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جهان تحمیل کند. «ایست قلبی اقتصاد» عبارتی است که در ماه‌های اخیر به واژگان ادبیات اقتصادی اضافه شده است و اشاره به شوک‌های ناگهانی ناشی از ویروس کرونا در دو سمت عرضه و تقاضا دارد.

سخن فروردین ماه - وقت خوبی برای همدلی است. گلایه و شکایت و رقابت بماند برای بعد، اینک باید همه درمانگری کنند. مردم مرهمگزار و شفیق هم باشند. فاصله‌ها و تفاوتها را برداریم و ره رسمیت بشناسیم. نگویید این یکی سلبریتی غیرخودی است، آن یکی ورزشکار تیم رقیب، آن دیگری وابسته فلان جریان سیاسی، یا طرفدار شخصیت و جریانی که ما خوشمان نمی آید. سالهاست این شیوه به کشور لطمه زده است.