امروز، ۲ اردیبهشت «روز زمین» است؛ روزی برای افزایش آگاهی و قدردانی نسبت به محیط‌زیست کره زمین تا به همه مردم روی زمین یادآوری شود که نباید سیاره خود، زمین را فراموش کنند. این روز یادآور نیاز انسان‌ها به داشتن آسمانی آبی و زمینی پاک است. این روز دو بار در سال، یک بار در طول فصل بهار در نیمکره شمالی

( ۲۲ آوریل) و یک بار در طول فصل پاییز در نیمکره جنوبی (که فصل بهار آن نیمکره محسوب می‌شود) برگزار می‌شود.

زیرساخت‌های هر تغییری، دانش است. دانش با خود،آگاهی به همراه می‌آورد و آموزش و پرورش و آموزش عالی توأمان، پایه‌های دانش و آگاهی را می‌سازند. مطالعه تاریخ آموزش در کشور نشان می‌دهد که چه بزرگانی با اندیشه‌های متعالی که گاه جانشان را فدای تحقق آن کردند، برای شکل‌گیری بنیان‌های دانش در این سرزمین کوشش کردند.

گردشگری کشاورزی یا گردشگری روستایی زیرمجموعه اکوتوریسم است و به هرگونه فعالیت وابسته به کشاورزی اطلاق می‌شود که گردشگران را به مزرعه یا روستا بکشاند. به عبارت دیگر گردشگری روستایی را می‌توان کلیه فعالیت‌های تفریحی و گردشگری در مناطق روستایی دانست که بر پایه کشاورزی، دامداری، ماهیگیری، هنرها و صنایع‌دستی، آداب و رسوم محلی، بافت سنتی، معماری بومی، شکار و... انجام می‌گیرد.

امروزه گردشگري يكي از كليدي ترين مفاهيم در «دنياي اقتصاد» است و نقش بسيار مهمي را در تجارت جهاني ايفا مي كند. در اين ميان شاخه بوم گردي و طبيعت گردي طي سال هاي اخير مورد توجه بسياري از كارشناسان، برنامه ريزان و گردشگران داخلي و خارجي قرار گرفته است. اكوتوريسم يكي از پرطرفدارترين نوع گردشگري در جهان است كه قدمتي ديرينه دارد. در رمان هاي قرن 18 به كرات از گردش در طبيعت و مهمان شدن در خانه هاي روستايي سخن گفته شده است.

در دوراني كه گردشگري به عنوان يكي از بزرگ ترين منابع درآمدي جوامع و دولت ها شناخته مي شود، هنوز اقدامي جدي و برنامه اي جامع در كشور براي استفاده از اين توان و قابليت بالقوه صورت نپذيرفته است.

روستا در ایران مفهوم یکسانی را به ذهن متبادر نمی‌سازد. از روستاهای محروم در دورترین نقاط ایران تا دهکده‌های توریستی و گردشگری در دو سر این طیف هستند.

سبب اين همه قيل و قال و داد و فرياد، عدم قانون و فقدان اسباب تربيت از سد مکاتب و ضعف معارف است. ايران ضعيف شد از وقتي که دست قوي قلم ارباب بصيرت را شکستند و از روي خيالات فاسده، دانشمندان را محو و طريق دادخواهي را سد نمودند.

در سال ۱۶۸۲ یکی از بازرگانان ایرانی به نام حاجی سلیم مازندرانی که با کشورهای خاوردور تجارت می‌کرد به حضور پادشاه‌سیام(تایلند امروز)رسید و آن پادشاه نامه‌ای حاکی از مراتب دوستی و اخلاص خود همراه با هدایایی به‌وسیله وی برای شاه‌سلیمان فرستاد. شاه‌سلیمان نیز در جواب محمدحسین بیگ «غلام سرکار خاصه شریفه» را به سفارت به سیام روانه کرد. اما سفیر ایران چند روز پس از ورود به کشور سیام بیمار شد و درگذشت.

دکتر هینریش بروگش سفیر پروس(آلمان) در ایران،استاد دانشگاه برلین و مستشرق معروف آلمان که در حدود سال‌های ۱۲۷۷-۱۲۷۵ در ایران خدمت کرده است، دربخشی از خاطرات خود تحت عنوان «سفری به دربار سلطان صاحبقران» چنین می‌نویسد: ... بد نیست قدری هم از وضع زنان ایران و حرمسرای مردان صحبت کنیم.

حسینعلی هروی، شارح، مترجم و استاد دانشگاه ۶ اردیبهشت ۱۳۷۲ در تهران درگذشت. او در سال ۱۲۹۷ در گرگان به دنیا آمد. پدربزرگ وی حبیب‌الله‌خان سررشته‌دار، عضو محکمه حقوق استرآباد و جد اعلایش حاج‌شیخ‌عبدالصمدخان مقصودلو موقرالملک از چهره‌های سرشناس گرگان بودند.