از سال ۱۳۶۸ که مطبوعات و رسانه‌ها در کشور اجازه یافتند که به انتقاد از بخشی از مجموعه اداره‌کننده کشور، یعنی عمدتا رئیس‌جمهور و هیات وزیران بپردازند، ۳۰ سال می‌گذرد. تا پیش از آن چنین امکانی وجود نداشت.

کمتر جامعه‌ای مانند ایران به‌دلیل موقعیت جغرافیایی تا این اندازه در مسیر و معرض تهاجم فرهنگ و تمدن اقوام و ملل مختلف قرارداشته است.

بر آمدن رضاشاه با حمایت روشنفکران و دولتمردانی چون محمدعلی فروغی، داور و دیگران همراه بود، تلقی اولیه از رضا شاه نزد روشنفکران و عامه مردم یک واسطه و برآورنده آرمان‌های مشروطیت بود.

به‌نظر می‌رسد پاره‌ای از علائمی که کرین برینتون در کالبدشکافی چهار انقلاب به‌عنوان نشانه‌های پیش‌آهنگ انقلاب‌ها از آنها یاد می‌کند، در چگونگی فروپاشی قدرت در آخرین سال‌های حکومت قاجار مصداق یافته بود، با این تفاوت که مجموعه رخدادهای پایان قاجار به انقلاب ختم نشد و نهاد سلطنت همچنان پا بر جا ماند.

محمدعلی بهمنی‌قاجار : نهم آبان ماه ۱۳۰۴ مجلس شورای ملی با تصویب ماده واحده‌ای سلسله قاجاریه را خلع و‌حکومت موقتی را به رضاخان سردارسپه واگذار کرد

یکی، دو سال پیش بود که یک وبلاگ نویس فرانسوی در سفرنامه خود از ایران، تهران را شهری عجیب خواند. توصیف او از تهران حاوی نکات جالبی بود. «تهران شهری با دورنمایی از کوه های سفید و خیابان های مشجر است که گویی هر شهروند آن عینک های به غایت تیره رنگی به چشم دارند و زیبایی این شهر را نمی بینند.

ناصرالدین‌شاه: «تلفن یک قسم تلگرافی است که با دهن حرف می‌زنند و با گوش می‌شنوند این سفر که معین‌الملک آمد، یک دستگاه آن را همراه پیشکش آورده است.

وضع کلی کشور [ایران] را بدان سان که می‌بینم برایت شرح می‌دهم:در عرض هفته‌های اخیر نهضت مشروطیت ایران گسترش قابل ملاحظه‌ای یافته به حدی که اسباب حیرت حکومت مرکزی و روس‌ها شده.

اولین تصمیمات دولت در جهت به‌کارگیری صنایع جدید در ایران، در زمان فتحعلی‌شاه قاجار اتخاذ شد. جنگ‌های ایران و روس و برتری نظامی روسیه، توجه دولت را به برتری روزافزون تمدن نوین اروپا و بازماندگی ایران از کاروان تمدن جهان جلب کرد. به این ترتیب دولت درصدد برخورداری از پیشرفت‌های نظامی اروپا و سیاست‌گذاری در این زمینه برآمد.

مذاکرات مجلس اول شورای ملی در روز ۱۸ آبان ماه ۱۲۸۶به بررسی مسائل مالی با حضور وزیر مالیه اختصاص یافته و حقوق سلطنتی نیز تعیین شده است.