ریاحی
محمدامین ریاحی در ۱۱ خرداد ۱۳۰۲ در خوی، در خانواده‌ای اهل فرهنگ به دنیا آمد. نیاکانش در دوره قاجار و پیش از آن مناصب کشوری و لشکری داشتند. پدرش میرزابزرگ‌خان ریاحی، از اعیان خوی و از پیران طریقت ذهبیه بود. محمدامین دوره اول متوسطه را در خوی گذراند و سال ۱۳۱۸ برای تحصیل در دوره دوم متوسطه رهسپار ارومیه شد؛ اما با وقوع جنگ جهانی دوم در ۱۳۲۰ به خوی بازگشت. مهر ۱۳۲۱ تحصیلات خود را در دانشسرای مقدماتی تهران آغاز کرد و در خرداد ۱۳۲۳ از دانشسرای مقدماتی فارغ‌التحصیل شد. از ۱۳۲۳ همزمان با تحصیل در دانشسرای عالی، در دوره لیسانس (کارشناسی) دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی تا ۱۳۲۷ درس خواند و دو دانشنامه لیسانس علوم تربیتی و زبان و ادبیات فارسی را دریافت کرد. بخشی از این دوران مصادف بود با سالهایی که ارتش شوروی استان آذربایجان را اشغال کرده و فرقه دموکرات آذربایجان به ریاست پیشه‌وری در آنجا دولت خودمختار تشکیل داده بود. در ۱۳۲۴ برای مقابله با این اوضاع، ریاحی و گروهی از میهن‌دوستان «حزب وحدت ایران» را تشکیل دادند. پس از آزادی آذربایجان، این حزب در ۱۳۲۶ با احزاب دیگر درآمیخت و «حزب اتحاد» را پدید آورد. ریاحی دیگر تا پایان عمر عضو هیچ حزب سیاسی نشد، هرچند در جنبش ملی شدن صنعت نفت و پس از آن، هوادار مصدق بود و با بعضی از اعضای جبهه ملی دوستی داشت.
مراسم ماه رمضان در تهرانقدیمدر میان ما کودکان، هر که زودتر به روزه گرفتن آغاز می‌کرد، سربلندتر و مغرورتر بود. یادم هست در مدرسه و در خانواده ما مسابقه داشتیم که کی بیشتر ماه را روزه گرفته و که زودتر برای سحری‌خوردن از خواب برخاسته و که دعاهای این ماه و مراسم این ماه را بیشتر رعایت کرده است. حتی غروری در میان ما کودکان سیزده و چهارده‌ساله بود که دیرتر از بزرگان افطار بکنیم و شب زودتر از آنها برای سحری خوردن برخیزیم!
پیامدهای تغییر اقلیمسیلهای اخیر کشور از پیامدهای گرمایش جهانی و نشانه احتمال تشدید تغییر اقلیم است و احتمال وقوع خشکسالی‌های متمادی و بارش‌های سیل‌آسا طی سال‌های آینده وجود دارد.
از اینکه بارش‌ها به سمت بارش‌های جدی حرکت می‌کند، اطمینان وجود دارد و این رویدادهای حدی رفتاری است که «مشخصه بارز اقلیم آینده ایران» به‌ویژه در نواحی جنوب کشور خواهد بود. مطمئن هستیم که در آینده نوع بارش‌های ایران به شکل جدی و سیل آسا خواهد بود ولی در مجموع تاثیری بر افزایش بارش ایران نخواهد داشت و عمده بارش‌ها در انتهای فصل هر سال رخ می‌دهد.
نمایش تمدن ایران و ۲۱ کشور دیگر در چین«سنگ پی بنای داریوش هخامنشی» و ۱۴ اثر تاریخی دیگر از ایران، در کنار ۴۳۵ اثر تاریخی از کشورهای آسیایی در چین رونمایی شدند تا شکوه تمدن آسیا را به نمایش بگذارند.
جای خالی منابع طبیعی در دروس دانشگاهزمانی که پوشش‌های گیاهی جنگل‌ها، مراتع و اراضی کشاورزی تخریب و خاک آنها لخت شود، بر اثر فرسایش آبی، خاک از میان می‌رود و بر اثر آن، بارش‌ها به‌جای نفوذ در سطح دامنه‌ها، جاری و رواناب ایجاد می‌شود. پیوستن روان آب‌ها تجمع آب به میزان بیش از گنجایش رودخانه‌ها را به همراه می‌آورد و در نتیجه سیل پدید می‌آید که در این میان ۲ عامل اصلی در ایجاد سیل در کشور مؤثرند که توسط آن صورت می‌پذیرد: اول، تخریب اکوسیستم‌های طبیعی شامل جنگل، مرتع، بیابان و کشاورزی به عنوان اکوسیستم دست‌ساز انسان و دوم، عوامل مهندسی شامل طراحی شهرها و روستاها، پل‌ها، جاده‌های شهری و روستایی و ایجاد سازه‌ها برای مهار سیل. با توجه به این که مناطق پنج‌گانه اکولوژیک کشور عبارتند از جنگل‌های شمال کشور(هیرکانی)، ارسباران، زاگرس ایرانی و تورانی و خلیج فارس و عمان، می‌توان گفت که وسعت و پراکندگی منابع طبیعی تجدیدشونده که بیش از ۸۰درصد از سطح از کشور را به خود اختصاص داده و پدیده‌های اجتماعی و اقتصادی حاکم بر آن در طول ادوار گذشته موجب دخالت‌های غیراصولی در این منابع شده است، تا آنجا که خرابی‌های به‌جا مانده از سیل را نمی‌توان در یک دوره کوتاه‌مدت بازسازی کرد.
امتداد چونان فضا نیست بخش اولبا احترام به دکتر محسن جهانگیری استاد فلسفه دانشگاه تهران
تنبیه و اشاره: ای کاش دکارت به قواعدی که در کتاب «قواعد هدایت ذهن» خود پیش از کتاب «تأملات» آورده و به‌خصوص قاعده نهم در تمثیل موم در دست خود بیشتر اعتنا مینمود! در قاعده نهم میگوید: «ما باید تمام دقت خود را به ناچیزترین و سادهترین واقعیتهای مورد نظر جلب کنیم و مدت زیادی در مورد آنها فکر کنیم تا اینکه عادت نماییم حقیقت را به نحو صریح و متمایز نظاره کنیم.» نباید فکر را با متوجه ساختن به اشیای متعدد در یک لحظه واحد پراکنده ساخت. باید فکر را به سادهترین و آسانترین امور جزئی متوجه و متمرکز ساخت. کسی که میکوشد در یک لحظة واحد به اشیای متعدد بنگرد، هیچ یک از آنها را به طور متمایز نمیبیند. حال سؤال این است که: آیا امتداد بسیط است و یا مرکب و متجزی؟ و آیا برای توضیح ماهیت فضا «امتداد» میتواند سادهترین واقعیت باشد؟ و آیا ادراک واضح و متمایز از امتداد میسر است؟ و چنانچه ادراک ما از امتداد با وضوح و تمایز باشد، آیا این ادراک واضح و متمایز فی‌نفسه امتداد دلالت به واقعیت جهان طبیعی و اشیای مادی می‌کند؟
امتداد چونان فضا نیست-بخش دومامتداد حالت یا لازمه وجودی جوهر جسمانی است و بدون این جوهر خود قائم به ذات نیست. امتداد را نمی‌توان چیزی جز جوهری که ممتد است، دانست. ما محتوی امتداد را از محتوی دیگر حالات و مفاهیم تمییز میدهیم و بنابراین آن مفهومی متمایز است؛ اما این تمایز در اندیشه ما و تمایزی عقلی است. یعنی امتداد جسم با خود جسمی که موضوع اندیشه ماست، با یکدیگر تفاوتی ندارند مگر در اندیشه ما که گاه تصور مبهمی از وجود مستقل آنها بدون توجه به خود جسم یا صفات دیگر دارد. پس امتداد خود از برای خود جوهر نیست و نمی‌توان آن را از جوهر شئ که محل آن است، جدا در نظر گرفت. دکارت میگوید اگر برعکس بخواهیم آن را جدا از جوهری که محل آن است در نظر بگیریم، این اشکال بروز می‌کند که آن را همچون شئ قائم به ذات بدانیم و در این صورت تصور خاصیت جوهر با تصور خود جوهر با هم آمیخته می‌شود.
امتداد چونان فضا نیست-بخش سومدکارت که میگوید فضا و مکان بی بُعد معقول نیست، توجه ننموده که ما میتوانیم فضا را بدون بُعد درک کنیم؛ اما بُعد را بدون فضا درک و تصور نمی‌توان کرد.