‏سیل‌های اخیر کشور از پیامدهای گرمایش جهانی و نشانه احتمال تشدید تغییر اقلیم است و احتمال وقوع خشکسالی‌های متمادی و بارش‌های سیل‌آسا طی سال‌های آینده وجود دارد.

از اینکه بارش‌ها به سمت بارش‌های جدی حرکت می‌کند، اطمینان وجود دارد و این رویدادهای حدی رفتاری است که «مشخصه بارز اقلیم آینده ایران» به‌ویژه در نواحی جنوب کشور خواهد بود. مطمئن هستیم که در آینده نوع بارش‌های ایران به شکل جدی و سیل آسا خواهد بود ولی در مجموع تاثیری بر افزایش بارش ایران نخواهد داشت و عمده بارش‌ها در انتهای فصل هر سال رخ می‌دهد.

«سنگ پی بنای داریوش هخامنشی» و ۱۴ اثر تاریخی دیگر از ایران، در کنار ۴۳۵ اثر تاریخی از کشورهای آسیایی در چین رونمایی شدند تا شکوه تمدن آسیا را به نمایش بگذارند.

زمانی که پوشش‌های گیاهی جنگل‌ها، مراتع و اراضی کشاورزی تخریب و خاک‌ آن‌ها لخت شود، بر اثر فرسایش آبی، خاک از میان می‌رود و بر اثر آن، بارش‌ها به‌جای نفوذ در سطح دامنه‌ها، جاری و رواناب ایجاد می‌شود. پیوستن روان آب‌ها تجمع آب به میزان بیش از گنجایش رودخانه‌ها را به همراه می‌آورد و در نتیجه سیل پدید می‌آید که در این میان ۲ عامل اصلی در ایجاد سیل در کشور مؤثرند که توسط آن صورت می‌پذیرد: اول، تخریب اکوسیستم‌های طبیعی شامل جنگل، مرتع، بیابان و کشاورزی به عنوان اکوسیستم دست‌ساز انسان و دوم، عوامل مهندسی شامل طراحی شهرها و روستاها، پل‌ها، جاده‌های شهری و روستایی و ایجاد سازه‌ها برای مهار سیل. با توجه به این که مناطق پنج‌گانه اکولوژیک کشور عبارتند از جنگل‌های شمال کشور(هیرکانی)، ارسباران، زاگرس ایرانی و تورانی و خلیج فارس و عمان، می‌توان گفت که وسعت و پراکندگی منابع طبیعی تجدیدشونده که بیش از ۸۰درصد از سطح از کشور را به خود اختصاص داده و پدیده‌های اجتماعی و اقتصادی حاکم بر آن در طول ادوار گذشته موجب دخالت‌های غیراصولی در این منابع شده است، تا آنجا که خرابی‌های به‌جا مانده از سیل را نمی‌توان در یک دوره کوتاه‌مدت بازسازی کرد.

با احترام به دکتر محسن جهانگیری استاد فلسفه دانشگاه تهران

تنبیه و اشاره: ای کاش دکارت به قواعدی که در کتاب «قواعد هدایت ذهن» خود پیش از کتاب «تأملات» آورده و به‌خصوص قاعده نهم در تمثیل موم در دست خود بیشتر اعتنا می‎نمود! در قاعده نهم می‎گوید: ‏«ما باید تمام دقت خود را به ناچیزترین و ساده‎ترین واقعیت‎های مورد نظر جلب کنیم و مدت زیادی در مورد آنها فکر کنیم تا اینکه عادت نماییم حقیقت را به ‎نحو صریح و متمایز نظاره کنیم.» نباید فکر را با متوجه ساختن به اشیای متعدد در یک لحظه واحد پراکنده ساخت. باید فکر را به ساده‎ترین و آسان‎ترین امور جزئی متوجه و متمرکز ساخت. کسی که می‎کوشد در یک لحظة واحد به اشیای متعدد بنگرد، هیچ یک از آنها را به طور متمایز نمی‎بیند. حال سؤال این است که: آیا امتداد بسیط است و یا مرکب و متجزی؟ و آیا برای توضیح ماهیت فضا «امتداد» می‎تواند ساده‎ترین واقعیت باشد؟ و آیا ادراک واضح و متمایز از امتداد میسر است؟ و چنانچه ادراک ما از امتداد با وضوح و تمایز باشد، آیا این ادراک واضح و متمایز فی‌نفسه امتداد دلالت به واقعیت جهان طبیعی و اشیای مادی می‎کند؟

امتداد حالت یا لازمه وجودی جوهر جسمانی است و بدون این جوهر خود قائم به ذات نیست. امتداد را نمی‎توان چیزی جز جوهری که ممتد است، دانست. ما محتوی امتداد را از محتوی دیگر حالات و مفاهیم تمییز می‎دهیم و بنابراین آن مفهومی متمایز است؛ اما این تمایز در اندیشه ما و تمایزی عقلی است. یعنی امتداد جسم با خود جسمی که موضوع اندیشه ماست، با یکدیگر تفاوتی ندارند مگر در اندیشه ما که گاه تصور مبهمی از وجود مستقل آنها بدون توجه به خود جسم یا صفات دیگر دارد. پس امتداد خود از برای خود جوهر نیست و نمی‎توان آن را از جوهر شئ که محل آن است، جدا در نظر گرفت. دکارت می‎گوید اگر برعکس بخواهیم آن را جدا از جوهری که محل آن است در نظر بگیریم، این اشکال بروز می‎کند که آن را همچون شئ قائم به ذات بدانیم و در این صورت تصور خاصیت جوهر با تصور خود جوهر با هم آمیخته می‎شود.

دکارت که می‎گوید فضا و مکان بی بُعد معقول نیست، توجه ننموده که ما می‎توانیم فضا را بدون بُعد درک کنیم؛ اما بُعد را بدون فضا درک و تصور نمی‎توان کرد.

هر سال با فرا رسيدن 10ارديبهشت ماه ‏روز ملي خليج فارس ‎سالروز اخراج پرتغالي‌ها از تنگه هرمز و خليج فارس در كشور گرامي داشته مي‌شود. گرچه در طي هزاران هزار سال پيكر وطن عزيزمان تكه تكه شده است و تازيانه‌هاي فراوان خورده است اما فرهنگ ناب هزاران ساله اش تمام بيگانگان را به انقياد وا داشته است.

بارش های اخیر و سیل هایی که به دنبال آن در برخی استان های کشور به وقوع پیوست، بیش از پیش ضرورت توجه به مدیریت بحران، جلوگیری از تخریب زیست بوم و اقدامات پیشگیرانه را نشان می دهد تا اینگونه بتوان با الگو گرفتن از چگونگی رخداد آنها و خسارت های وارده به برنامه ریزی در جهت جبران آسیب ها و مقابله به حوادث احتمالی پرداخت.

امروز، ۲ اردیبهشت «روز زمین» است؛ روزی برای افزایش آگاهی و قدردانی نسبت به محیط‌زیست کره زمین تا به همه مردم روی زمین یادآوری شود که نباید سیاره خود، زمین را فراموش کنند. این روز یادآور نیاز انسان‌ها به داشتن آسمانی آبی و زمینی پاک است. این روز دو بار در سال، یک بار در طول فصل بهار در نیمکره شمالی

( ۲۲ آوریل) و یک بار در طول فصل پاییز در نیمکره جنوبی (که فصل بهار آن نیمکره محسوب می‌شود) برگزار می‌شود.

زیرساخت‌های هر تغییری، دانش است. دانش با خود،آگاهی به همراه می‌آورد و آموزش و پرورش و آموزش عالی توأمان، پایه‌های دانش و آگاهی را می‌سازند. مطالعه تاریخ آموزش در کشور نشان می‌دهد که چه بزرگانی با اندیشه‌های متعالی که گاه جانشان را فدای تحقق آن کردند، برای شکل‌گیری بنیان‌های دانش در این سرزمین کوشش کردند.