
اگرچه همزمان با انقلاب مشروطیت و با گسترش ارتباطات ایرانیان با خارج از مرزها، به تدریج شاهد نضج و پاگیری مفهوم سیاستهای اجتماعی در ایران بودهایم

۲۲ژانویه سال ۱۶۲۳ میلادی شاهعباس یکم نامه پاپ پل پنجم را که با یک پیک ویژه ارسال شده بود، دریافت کرد که در آن پاپ با هدف تشدید خصومت میان ایران و عثمانی، وعده هرگونه کمک از جمله کمک نظامی به شاهعباس را داده بود.

در جریان مدرن شدن سیستم اداری ایران نیاز به هویتدار شدن افراد بهصورتی رسمی و ثبت شده بیش از پیش احساس میشد. پیش از آن معمولا نامها در خانوادهها تعیین و ثبت میشد. صفحات نخست کتابهای ادعیه و کتب مقدس بهویژه قرآن جایی بود که نامها در آن به ثبت میرسید اما با گسترده شدن نظام اداری و تداخل نامگذاریها نیاز جدی به نهادی برای ثبت و ضبط این اطلاعات احساس میشد.

آموزش در ایران طی هر دورهای به نحو چشمگیری تحتتاثیر سیاستهای دولتی بوده است. البته لازم است به یاد داشته باشیم که این سیاستها در خلأ شکل نمیگیرد و به نوبه خود متاثر از شرایط اجتماعی، وضعیت نظام بینالملل و موقعیت کشور در ارتباط با همسایگانش قرار دارد. با نگاه به سیاستهای آموزشی هر دوره میتوان بازتابی از هر سه این شرایط را در کنار منویات رهبران سیاسی مشاهده کرد. چنین شرایطی به آفرینش مفاهیم خاص هر دوره منجر شده است و موجب شده تا با نگاه به سیستم آموزشی کشور شاهد چند دوره گسست و تحول مفهومی باشیم.

آغازین تحرکات عراقیها تقریبا بلافاصله پس از انقلاب علیه ایران آغاز شده بود. رفتارهایی چون تجاوز به حریم هوایی ایران در فروردین ماه ۱۳۵۸، چند روز بعد حمله به قصرشیرین و حمله هوایی به شهر مهران در اردیبهشت همان سال نشانههای تنش میان دو کشور را آشکار میکرد.

سینمای بعد از انقلاب اسلامی در ایران را نمیتوان بهطور کامل از سینمای قبل از انقلاب منفک دانست. برای شناختن سینمای قبل از انقلاب لازم است، نگاهی گذرا به تاریخ صد و سه ساله سینمای ایران بیفکنیم.

استاد عبدالحسین زرینکوب، محقق و مورخ زبردست معاصر ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ در سن ۷۷سالگی درگذشت. او از سال ۱۳۳۵ با رتبه دانشیاری کار خود را در دانشگاه تهران آغاز کرد و عهدهدار تدریس تاریخ اسلام، تاریخ ادیان، تاریخ کلام و تاریخ تصوف در دانشکدههای ادبیات و الهیات شد.

آنتوان سوروگین در سال ۱۸۴۰ میلادی از پدر و مادر گرجیتبار و در تهران زاده شد (در سفارت روسیه تزاری در تهران)، پدرش واسیلی (مستشرق) و دیپلمات سفارت روسیه بود، کودکی را در ایران گذراند و بعد از مرگ پدر که بر اثر حادثهای پیش آمده بود، به اتفاق خانواده به گرجستان بازگشت. در تفلیس به اتفاق برادرانش نزد عکاس معروف روسی دیمیتری ایوانویچ ژرماکوف عکاسی آموخت و مجددا به همراه برادرانش امانوئل و کولیا در سال ۱۸۷۰ میلادی (۱۲۸۷ ه.ق) به ایران (تبریز) بازگشت و ساکن شد و به دستگاه ولیعهد مظفرالدین میرزا راه یافت و به لقبخان مفتخر شد. سپس به تهران آمد و در خیابان علاءالدوله (فردوسی) یک استودیو عکاسی باز کرد.

هویت اجتماعی از عناصر گوناگونی ساخته میشود و به زندگی مردم در ظرف زمان شکل میدهد. این هویت به زیست اجتماعی معنا میبخشد و به افراد یک جامعه کمک میکند که به مدد تجربیات مشترکی که در گذشته کسب کردهاند انسجام یافته و به جامعه خود قوام دهند. برآیند این گذشته جمعی با تمامی فرازوفرودهای درونی آن تاریخ یک ملت را میسازد.

تصورش سخت است که سینما را مدیون مظفرالدین شاه، این شاه بیعرضه و بیخاصیت قاجاری باشیم. مظفرالدین شاه، دریکی از سفرهای فرنگش به همراه میرزا ابراهیمخان عکاسباشی، پنج سال بعد از اختراع سینما توسط برادران لومیر، با سینماتوگراف آشنا شد و چنان مسحور و شیفته این جادوی عجیب شده بود که سریعا و بعد از بازگشت به ایران دستور تهیه یک دوربین را داد.