زمزمه‌های ملی شدن صنعت نفت در سال ۱۳۲۸ش ۱۹۴۹ / م با تشکیل جبهه ملی شنیده شد. جبهه‌هایی که نیروهای گردآمده در آن، هر کدام نماینده یکی از اقشار اجتماعی ایران به‌شمار می‌رفتند. از سیاستمداران، کارمندان، روشنفکران جوان تا بازاریان، هسته اولیه جبهه ملی را شکل می‌دادند و در وقایع مربوط به ملی شدن صنعت نفت تا کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ نقش مهمی برعهده داشتند.

در طول سال این ثانیه‌ها و دقیقه‌ها و ساعتهایند که تصور ما از زمان را می‌سازند.

نوروز هنگام نو و هنگامة نو است. نوروز روز نو و زمان نو و ساعت نو است و همان ارج زمان و اوج آن است. اگر روز نو به دیگر روز برتری دارد و باید آن را گرامی داشت و تبریک گفت از آن جهت است که نو بودن آن ما را به جوهر زمان که همان ' آن' و اینک ' آن' است آشنا میسازد.

شاید به جرات بتوان ادعا کرد که اشعار هیچ یک از شعرای ایرانی لطیف تر از سروده های سعدی نباشد. به جز اینکه سعدی را عارفی بی نظیر دانسته طبع لطیف و سخن نغز و شیرین او منحصر به فرد می دانیم.

به زودی عید نوروز فرا می رسد . این است چند هزار ساله ایرانی ها و تمام مللی که روزی جزئی از ایران بزرگ بودند. انتخاب این عید و آغاز سال نو در زمانی که طبیعت نیز دوباره زندگی و نشاط را از سر می گیرد ، از مفاخر تمدن ایرانیان است . چون در هیچ نقطه از جهان آغاز سال نو این همزمانی را نشان می دهد .

نمی دانم چقدر پیش آمده به مسافرتی معمولی و متعارف بروید که ظاهرا و پیش داورانه، شبیه همه تجربه هائی از سفرهای پیشین شما باشد. با همان تخیلات از پیش ساخته شده مواجهه با جائی ناشناس و مردم آن، بازرسی های فرودگاه، دویدن به دنبال دوربین که مبادا از روی ریل بازرسی به پائین پرتاب شود، تنه زدن ها و تنه خوردن ها و هزار بار عذرخواهی از این و آن، و... و این سفر بسیار معمولی به منظور شرکت در یک همایش باشد و با درکی ساده انگارانه و به نیت شرکت در این همایش سفر را آغاز کرده باشید، منتظر چه حاصل و دست آوردی در پایان سفر هستید؟

نوروز از زمان سلطنت صفويه تا پايان دوران قاجاريه بر طبق نوشته‌هاي سفرنامه‌هاي جهانگردان از جمله سفرنامه ژان شاردن جهانگرد فرانسوي (در ايران) ديده مي‌شود

محمدعلی فروغی، چهره سرشناس و از مهم‌ترین رجال سیاسی دوره پهلوی اول (رضاشاه) دهم آذر ۱۳۱۴ به‌گونه‌ای غیرمنتظره، از نخست‌وزیری برکنار شد.

اصولاً «تاریخ‌نگاری» در بین ایرانیان، سنتی نامألوف و نامتداول بوده است و از آنجا که شیوه‌ نقلِ تاریخِ این دیار – اغلب- بر پایه‌ شفاهیات صورت می‌گرفته و می‌گیرد. فعالیت‌های مکتوب در این حوزه، آنچنان پررنگ نبوده و نیست. مصداقِ توضیحات فوق، هنر قدیمی «نقالی» است که از شیوه‌های نقل تاریخ در ایران و برخی از کشورها است و نکته مهم‌تر آن‌که نقالی‌ها – اغلب- آمیخته با قصه و افسانه هستند و متأسفانه، داستان‌سرایی و افسانه‌پردازی در نقل قول‌های تاریخی ما – حتی در فُرمت مکتوبِ آن- نیز رخنه کرده است.

«خداوند اگر هیچ چیزی به من نداده باشد، این را داده که هیچ وقت فکر نکنم آدم مهمی هستم. در برابر این‌همه کاری که دانشمندهای طراز اول انجام داده‎اند، واقعا کار من هیچ نیست. خدا را شکر اصلا این غرور مرا نگرفته که خیال کنم دارم شاهکار می‎آفرینم یا کار فوق‎العاده‎ای می‎کنم. من دانشجوی ساده‎ای بودم، فقط درس‌خوان بودم. وقتی در دانشگاه شاگرد اول شدم، به من برای رفتن به خارج بورس دادند. هیچ چیز خارق‎العاده‎ای در من نیست. فقط یک کم درس‌خوان بودم و استادان خوبی داشتم. بعد هم وقتی در دانشگاه مشغول کار شدم، همکاران دانشمندی داشتم. من همیشه به این موضوع افتخار کرده‌ام که در گروهی بودم که آدمهای خیلی حسابی در آن بودند.