
در سالهاي اوليه دهه ۱۳۷۰ كه در كانادا تحصيلات دكترايم را شروع كرده بودم در كنفرانس سالانه انجمن جامعهشناسي كانادا در جلسهاي موسوم به «ملاقات مولف و منتقد» به عنوان مستمع شركت كردم.

دومين دوره همايش ملي ادبيات، انسان و شهر با سخنراني شماري از اساتيد، پژوهشگران، روشنفكران و صاحبان فكر و انديشه، از اول آذرماه به همت انجمن ادبي الف در حال برگزاري است.

ما آدميان رنج ميكشيم؛ اين رنجوري در سرشتِ زندگي نهفته است؛ انساني كه از جهانِ خويش جدا و متمايز است، با زادهشدنش به مثابه موجودي آگاه كه خودش را با جهان، در جهان و ميانِ آن مييابد، خواهشها و تمناهايي خواهد داشت كه همواره از جانب جهانِ او برآورده نميشوند.

وقتي با محمدعلي علومي حرف ميزنيد، چيزي توي حرفهايش دارد كه حالتان را خوش ميكند. اگر حالش هم خوب نباشد با حرفهايتان خوش ميشود. طنزپرداز است و پژوهشگر و نويسنده داستانهاي جدي. انباناش هميشه پر است از حرفهايي كه به آدمي حال بدهند.

بستر حيات و عرصههاي توليد كشاورزي كشورمان در دهههاي اخير دستخوش آسيبهاي برگشتناپذيري شده است. اما جز ابراز مرثيههاي فرساينده از جانب دلسوزان، تشكلهاي زيست محيطي و حتي مديران كلان در اين حوزه، بارقه اميدي به چشم نميخورد.

اوايل دهه هشتاد بود هنوز اميد جوانه زده در دهه پيش زنده بود، مردم به درانداختن طرحي نو براي زيستني در خور تاريخ، آنچه بودهاند و بايد باشند اميدوار بودند. روزنامهها و كتابهاي آن زمان آيينهاي هستند كه اميد را در ميان خطوط آنها ميتوان يافت. انديشمندان به فراخور دانش خود براي حل معضلات جامعه نظريهها مطرح ميكردند و در كار «چه بايد كرد؟» بودند!

كتاب نخست از اثر سترگ و جاودانه ارسطو با اين جملات آغاز ميشود: «هر شهري همچنان كه ميدانيم، نوعي اجتماع است و هر اجتماعي به قصد خير بر پا ميگردد؛ زيرا آدمي همواره ميكوشد تا كاري را انجام دهد

رضا داوري اردكاني، استاد شناخته شده فلسفه، يكي از برجستهترين متفكران ايراني است كه از نخستين آثارش در 50 سال پيش و به طور مشخص در كتاب مشهور و خواندني شاعران در زمانه عسرت (1350) به نسبت شعر و تفكر پرداخته است. او از همان زمان، بهطور جدي درباره شهر و فيلسوفان ايراني نيز كه به مدينه و شهر پرداختهاند، انديشيده و شاهد مثال اين ادعا، آثار ارزنده او راجع به فارابي، موسس فلسفه اسلامي و فيلسوف مدينه فاضله در جهان ايراني-اسلامي است.

اوايل زمستان 1398 خبر ظهور ويروسي جديد و شيوع بيماري كرونا در كشور چين پيچيد و زمزمههايي مبني بر احتمال ورود اين ويروس به كشور شنيده شد.

از ابتداي سال آبي 1400-99 (اول مهر تا 8 آذر 99 (ميزان بارندگي با سال آبي ماقبل 8 درصد كاهش نشان ميدهد؛ اين در حالي است كه بيشترين ميزان كاهش در حوزههاي آبريز درياي مازندران، فلات مركزي، شرق ايران و قرهقروم بوده است. ميانگين بارشها در سال آبي 99-98 نيز در مقايسه با سال آبي قبل از آن يعني 98-97 كاهشي بوده است. ارتفاع كل ريزشهاي جوي در سال آبي ۹9-۹8 (اول مهر ۹۸ تا سيويكم شهريورماه ۹۹) بالغ بر 318 ميليمتر بود.