چرا باید انقراض یک گونه برای ما مهم باشد؟ وقتی جان خود انسان‌ها در خطر است، این‌همه تلاش برای حفظ مثلاً یک گونه خاص وزغ چه اهمیتی دارد؟الیزابت کولبرت، روزنامه‌نگار مشهور حوزه محیط‌زیست و برنده جایزه پولیتزر در سال ۲۰۱۴، این مسأله را با یک مثال توضیح می‌دهد: انقراض گونه‌ها، مثل آتش‌زدن کتابخانه‌ها است. هرگونه شیوه‌های منحصربه‌فرد خود را برای بقا دارد، شیوه‌هایی که چه بسا برای حفظ جان خود ما حیاتی باشند. پس وقتی حذف شوند، توانایی بالقوه ما برای زنده‌ماندن کاهش می‌یابد.

آنچه در پی آمده است نگاهی دارد به موقعیت بندر چابهار به عنوان دروازه طلایی تجارت منطقه و همچنین عاملی تعیین کننده ای برای تقابل ژئوپولیتیک و اقتصادی بین آسیا و خاورمیانه که بخش اول آن را دیروز ملاحظه کردید و اینک بخش دوم و پایانی را می خوانید

بندر چابهار مدت ها است که نه تنها به طور ذاتی برای ایران بلکه توسعه آن به واسطه یک قرارداد اقتصادی در سال ۱۳۹۵برای هند و افغانستان هم اهمیت زیادی یافته و اخیرا حتی نظر سوء کشورهای متخاصم و رقیب این سه کشور در آسیا و خاورمیانه را هم به خود جلب کرده است.

در حقیقت باید گفت، موقعیت منحصر به فرد بندر چابهار در یک گلوگاه راهبردی آبی به خصوص وسوسه ای مقاومت ناپذیر برای تجار هندی است که در سودای تسهیل کسب و کار خود و دسترسی به سرزمین هایی فراتر هستند.

شاه عبدالعظیم

‏«لرد جورج کرزن» سیاستمدار کهنه‌کار انگلیسی یکی از بهانه‌های آبادانی تهران را بقعه حضرت عبدالعظیم (ع) می‌دانست؛ بقعه‌ای که مدفن سه امامزاده و مایه شهرت ری بزرگ بوده‏‎ ‎است. به‌قول اصطخری «در دنیای اسلام شهری آبادتر، پرجمعیت‌تر و بزرگ‌تر از ری یافت نمی‌شود مگر نیشابور.»

تهران بزرگ امروز، زمانی یکی از دیه‌های ری بزرگ دیروز بود و وقتی آباد شد که ری به دنبال تاخت‌وتاز مغولان رو به ویرانی گذاشت. ری بزرگ و باستانی مخروبه شد اما آمد و شدهای مکرر تهرانی‌ها به ری بار دیگر نامش را بر سر زبان‌ها انداخت. اهالی تهران با بهانه و بی‌بهانه راهی ری می‌شدند تا هم زیارت کنند و هم خوش بگذرانند.‏

مولود بسیاری از خاطرات تهرانی‌ها، بقعه حضرت عبدالعظیم(ع) است؛ خاطره پیاده به زیارت رفتن و برگشتن با پای پینه‌بسته و دل سبک شده، خاطره سواری گرفتن از ماشین دودی و مزه کردن کباب و ریحان‌های بی‌نظیر، خاطره تماشای پرواز لک‌لک‌ها و البته خاطره نشستن زیر سایه چنار و یاد ایام با عزیزان از دست‌رفته.‏

چند سالی است اوایل اردیبهشت که می شود، اهالی رسانه رادیو، خودرا برای جشن تولد رادیو آماده می کنند و روز چهارم اردیبهشت هرسال را به اشتباه به عنوان روز تولد و تأسیس رادیو در ایران جشن می گیرند، که من این بار تصمیم گرفتم رسماً وارد میدان شوم و با ارائه اسناد و مدارک معتبر و قانونی به شما و دوستان و همکارانم در رادیو ثابت کنم که روز تولد رادیو کی و چه تاریخی است. شاید دوستان و همکاران قدیمی ام در رادیو این اشتباه را اصلاح کنند. شاید هم من اشتباه می کنم؛ اشتباه مرا گوشزد کنند تا اصلاح کنم.

در شماره قبل برایتان نوشتم که عمر رادیو در ایران، بیش از ۷۶ سال است که این روزها جشن تولد هم برایش گرفته شد. برای اثبات این ادعای خود عرض می کنم که بر اساس آنچه که درگوشه و کنار درباره تاریخ تاسیس رادیودر جهان وایران نوشته شده؛ این اتفاق حدود بیست سال پس ازتاسیس و راه‌اندازی رادیو در ممالک غرب، در ایران اتفاق افتاده است. تاریخ تاسیس رادیو در غرب هم به این قرار است

سیل از روزهای ابتدایی نوروز علاوه بر اینکه زندگی بسیاری از مردم را به نابودی کشاند، مقاصد گردشگری را نیز با چالش جدی روبه‌رو کرد. استان گلستان که انتظار می‌رفت در نوروزی که گذشت میزبان تعداد بسیاری از گردشگران داخلی باشد، ضربه دوم را بعد از سیل از سفر نکردن مردم خورد. فعالان گردشگری در این استان پیش از این به «دنیای اقتصاد» گفته بودند اگرچه تنها بخش‌هایی از استان درگیر سیل بود اما اطلاع‌رسانی نامناسب موجب شد که دیگر مناطق نیز با ریزش شدید گردشگر مواجه شوند.

پس از گذشت بیش از یک سال از زمانی که شهرداری تهران مسوولیت احیای پارک پردیسان و مدیریت نگهداری و بهره‌برداری از آن را به مدت ۱۵ سال بر عهده گرفت، یک عضو شورای شهر تهران نسبت به کوتاهی پیمانکار این پارک و وضعیت نامناسبی که همچنان در «پردیسان» وجود دارد، انتقاد کرد.

دبیر شورای عالی شهرسازی و معماری کشور با اشاره به تجربیات به دست آمده از حوادث سیل نوروز امسال اعلام کرد: برای کاهش و از بین بردن تخلفات شهرسازی باید این تخلفات جرم‌انگاری شوند، اما در تغییر رویه‌ها، اصلاح روش‌ها و جلوگیری از تخلفات ساخت و ساز و شهرسازی نیازمند کمک و حمایت قوای مقننه و قضائیه هستیم.

نگاهی به تاریخچه آلودگی هوا مشخص می‌کند که این مشکل به قرون وسطی و حتی سال‌های قبل از آن بازمی‌گردد و قوانین وضع شده مرتبط با آن، پدیده جدیدی نیست.