در دوران کودکی چند روز به عید نوروز مانده دلم شور می زد وانتظار چیزی را داشتم ونمی دانستم منتظر چی هستم حالا با اینکه
دوران کهولت را میگذرانم هنوز هم همان اضطراب گنگ را درخود احساس می کنم با اینکه تجربه سالیان دراز زندگی به من
آموخته است که با رسیدن نوروز هیچ اتفاق خاصی نمی افتد ولی افکار کودکی چنان در وجودم خانه کرده است که هنوز باور دارم
نوروز روزی متفاوت از روزهای دیگر خواهد بود .

نوشتن از بهار به سان غوطه ور شدن در آیینه زمان است و چه طرب انگیز می نماید از بهار گفتن و گل به
دیباچه جان سپردن و چه با شکوه است نام بهار بر زبان راندن و عطر یاس بر مشام جان فشاندن، چرا که عطر
یاس و نام بهار ، کنیه کودکی ماست که تصویرگر خیال،نقش خاطره ی افسانه های کهن این مرز و بوم را در
چشم انداز حال به نمایش می گذارد حتی اگر ویروسی جهانگیر در کمین باشد.

پیامک را می خوانم، گوشی را خاموش می کنم و با اعتراض و به صدای بلند می گویم "من دیگه نمی نویسم".
دور و برم را نگاه می کنم و می بینم کسی جز خودم، در آشپزخانه نیست. خیالم راحت شد. شروع کردم با خوبچهر رو به رویم
)اسمم خوبچهر است(، به مجادله، که این همه که نوشتی آن هم در کمال صداقت، چی شد؟ اصلا کسی می خونه؟ خون دلهامان ، کلمه
شد و بر صفحه کامپیوتر نقش بست ولی کوچکترین اثری نداشت. بالاخره چه کسی پذیرفت و یا می خواهد باور کند که ما هم حرف
هائی برای گفتن داریم که همه از سر دلسوزی برای سرزمینمان است. "هیچ کس".

همان‌گونه که حادثه ۱۱ سپتامبر مسیر سیاست جهان را در ریل جدیدی قرار داد و گفت‌وگوی تمدن‌ها را به برخورد تمدن‌ها تبدیل کرد. ویروس کرونا هم می‌رود تا قواعد جدیدی را بر ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جهان تحمیل کند. «ایست قلبی اقتصاد» عبارتی است که در ماه‌های اخیر به واژگان ادبیات اقتصادی اضافه شده است و اشاره به شوک‌های ناگهانی ناشی از ویروس کرونا در دو سمت عرضه و تقاضا دارد.

سخن فروردین ماه - وقت خوبی برای همدلی است. گلایه و شکایت و رقابت بماند برای بعد، اینک باید همه درمانگری کنند. مردم مرهمگزار و شفیق هم باشند. فاصله‌ها و تفاوتها را برداریم و ره رسمیت بشناسیم. نگویید این یکی سلبریتی غیرخودی است، آن یکی ورزشکار تیم رقیب، آن دیگری وابسته فلان جریان سیاسی، یا طرفدار شخصیت و جریانی که ما خوشمان نمی آید. سالهاست این شیوه به کشور لطمه زده است.

گرفتن مدرک دکتری در رشته‌ای دانشگاهی کار توان‌فرسایی است که تا مدتی پیش ظاهراً به زحمتش می‌ارزید. منزلت اجتماعی بالا، درآمد خوب و شغلی مطمئن در دانشگاه وسوسه‌کننده بود. اما این روزها سختی‌های این دورۀ تحصیلی طولانی باقی مانده است، اما خبری از مزایایش نیست. هر ساله لشکری از دکترهای بیکار از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند، بدون آنکه چشم‌انداز اطمینان‌بخشی جلویشان باشد. شاید باید این دوره را کنار بگذاریم و روش‌های دیگری را برای تحصیلات پیشرفته امتحان کنیم.

تابستان آن سال خیلی پر واقعه بود. علاوه بر اینکه من از دبستان فارغ‌التحصیل شدم، از خانه قدیمی نیز به خانه دیگری سفر کردیم. ما از محله آب‌منگُل که در جنوب تهران بود، به فرمانیة شمیران کوچ کردیم.

در هفته‌های اخیر، جست‌وجو در میان اخبار واکنش چین به تهدید بیماری کووید-۱۹ نشان می‌دهد اولین نشانه‌های ویروس خطرناک کرونا در ماه دسامبر ظاهر شد. مقامات چینی در ابتدا به شدت سعی در پنهان کردن قضیه داشتند و اطلاعات را منتشر نمی‌کردند. نتیجه این شد که شش هفته مهم - که در طول آن ویروس به شدت انتقال یافت - از دست رفت.

تاریخ بیهقی یا تاریخ مسعودی یکی از امهات کتب تاریخی قرن پنجم است. این تاریخ نوشته دبیر فاضل و محقق کامل دربار غزنوی، خواجه ابوالفضل محمدبن حسین بیهقی دبیر است که معاصر بوده است با عبدالحی گردیزی و از قضا در اواخر حکومت غزنوی پس از نشیب و فرازهایی که بر دولت محمودی و مسعودی گذشت از نزدیکان و منشیان آخرین سلطان غزنوی یعنی عزالدین زین‌المله عبدالرشید شد که عبدالحی نیز کتاب خود را به نام وی نگاشته است.

خواستند مطلبی در وصف بهار بنویسم و دلم پر بود و دیر وقت. تمام آنچه
به ذهنم آمد را طبق عادت در دفترچه ام لیست کردم تا بعد مقاله اش کنم. مقاله
نشد، شش صفحه بود! لیست را برایتان ردیف کردم.