دولت در راستای نوسازی‌های فرهنگی خود، اقدام به متحدالشکل کردن لباس در سطح کشور کرد. این اقدام که در راستای حذف نمادهای دوران سنتی و ظاهرا با داعیه وحدت ملی صورت می‌گرفت

اصولا اقتصاد صنعتی بر پایه دو عامل اصلی، یکی به کار انداختن و تولید سرمایه، دیگری به کار بستن دانش فنی قرار دارد. از نظر صنعتی مساله اصلی جوامع توسعه‌نیافته از جمله آسیایی این بود که از سرمایه علمی و فنی غرب، دانش صنعتی فراگیرند و از سوی دیگر با کمک سرمایه داخلی، صنعت تولیدی به کار اندازد که در این سیر تحولی، دولت مسوولیت بزرگی داشته است.

«با انتشار اطلاعیه سندیکای نویسندگان و خبرنگاران تصور عمومی این بود که مقدمات کار مذاکره سندیکا با دولت خاتمه یافته است؛ درحالی‌که درست در همان لحظات مشکلات بزرگ درحال شکل گرفتن بود زیرا به محض اینکه نگارنده پا به سالن هیات تحریریه روزنامه اطلاعات گذاشتم با یک بحران شدید مواجه شدم. همه دوستانم دست از کار کشیده بودند و بهت زده به اتاق هیات سردبیری چشم دوخته بودند، در آن اتاق غیر از دوستان تحریری یک نفر دیگر هم نشسته بود که لباس نظامی به تن داشت. مطلب فورا برای من روشن شد و دیگر نیازی به توضیح دوستان نداشتم.

راه‌آهن از زمان پیدایش وسیله‌ای بود که سرزمین‌های دور و غیرقابل دسترس را برای حکومت‌های مرکزی دسترس‌پذیر می‌کرد.

«ایذه» از شهرهای بختیاری‌نشین استان خوزستان است و پیشینه تاریخی آن به دوران عیلامیان (۲۷۰۰ـ۵۳۹پ.م) برمی‌گردد. چندین سده بعد ایذه مرکز حکومت اتابکان لر می‌شود. اهالی این دیار، به گویش لری بختیاری سخن می‌گویند و از جمله به غار یا رخنة کوه، «اشکفت» می‌گویند. اشکفت سلیمان یا سلمان (نیایشگاه تاریشا) بزرگترین خط نوشته میخی عیلام نو را در خود جای داده‌است.

گئورگ فریدریش گروتِفِند (Grotefend:۱۷۷۵ـ۱۸۵۳) پژوهشگر و رمزگشای سنگ‌نبشته‌های باستانی، از نخستین کسانی است که برخی از واژگان به خط میخی را رمزگشایی کرد. او کارش را با بررسی دو نگاره که یک جهانگرد آلمانی از روی دو سنگ‌نبشتۀ کوچک در تخت جمشید به سال ۱۷۶۵ از داریوش و پسرش خشایارشا برداشته بود آغاز نمود و سرانجام در سال ۱۸۰۲ توانست برخی از واژگان این خط را بخواند و گشایش منطقی خط پارسی باستان در سال ۱۸۰۲ به همت او کلید خورد.

نکته بسیار مهم این است که در دیجیتالیسم ما شاهد یک پدیده بکر و بی‌سابقه نیستیم، بلکه مجموعه‌ای از عوامل و مسائل آن را سامان می‌دهند و به حرکت درمی‌آورند: علم، هنر، فکر، فرهنگ، فلسفه، زمینه‌هایی هستند که هر کدام نقش و سهمی در آغاز دیجیتالیسم دارند: به عنوان مثال، خط یا نقش چیزی است که اگر نمی‌بود، امکانی برای هیچ نوع پدیده‌ای نمی‌داشت از جمله دیجیتالیسم ولی مطلقاً در آغازها به چنین چیزی اشاره نمی‌شود. نیز ریاضی.

قانون‌اساسی ۱۲۷۸ به احساس دیرینه بیگانگی ملت از دولت پایان نبخشید، بلکه صرفا تعریف حقوقی و قالب نهادین آبرومندانه‌ای برای آن دست و پا کرد.

دکتر ایرج جهانگیر سهراب جی تاراپور، محقق هندی بیستم فوریه ۱۹۳۲ در شهر بمبئی «آیین مدیریت و نامه‌نگاری دولتی ایران» در دوران ساسانیان را از روی یک نسخه اصل بازنویسی و منتشر کرد. این آیین‌نامه اداری در دوران سلطنت انوشیروان ساسانی برای مقامات دولتی ارسال شده و آنها ملزم به رعایت مفادش بوده‌اند.

برآمدن و چیرگی شبه‌مدرنیسم دولتی و نیز غیردولتی در ایران بر دو پایه استوار بود: نخست نفی همه سنت‌ها، نهادها و ارزش‌های ایرانی که «عقب‌مانده» و سرچشمه حقارت‌های ملی محسوب می‌شدند و دوم اشتیاق سطحی و هیجان روحی گروهی کوچک اما رو به گسترش جامعه شهری و اما اینکه خود این شبه اروپاگرایی متکی بود به نهاد کهنسال استبداد ایرانی، بیش از هر چیز برملا‌کننده محتوای «مدرن و مترقی» شبه‌مدرنیسم دولتی است.