
در حال حاضر، اصطلاح AIیا هوش مصنوعی فراگیر شده و ارتباطات بشری را تغییر داده است. بنا بر این فراگیری چنین علمییکی از موارد ضروری در زندگی امروز بشر است. در سالهای اخیر هوش مصنوعی (AI) موضوع داغ رسانهها بوده و همچنان هم با قابلیتهای روز افزون خود جذاب ترین موضوع رسانهها محسوب میشود و غولهای فناوری جهان مانند آمازون، فیسبوک، مایکروسافت و گوگل نیز سرمایه گذاریهای عظیمیدر این زمینه میکنند.

در دوره پهلوی اول، دستگاه اداری و ارتش براساس الگوهای غربی سازمان یافتند و الگوی اقتصاد ارشادی و ملی آلمان سرمشق قرار گرفت و صنعتیشدن کشور و حمایت از صنایع داخلی، هدف اصلی برنامههای دولتی تعریف شدند. توجه ویژهای نیز به صنایع وطنی شد و تبلیغات بسیاری برای معرفی کالاهای ایرانی انجام شدند. این کار، حمایتی از صنایع ماشینی نوپا برای کمک به توسعه بیشتر آنها بود (بهنام، ۱۳۷۵: ۵۸و۵۹).

دکتر مصدق در جلسه نهم آذرماه ۱۳۳۲ محکمه نظامی تهران گفت: «طراحان خارجی ـ داخلی نقشه کودتا (۲۸ مرداد) قبلا از شاه یک «ورقه سفید امضا» گرفته بودند. آنان بعدا و در تاریخ معین که مورد نظرشان بود آن ورقه را پر کردند و نام «فضلالله زاهدی» را در آن نوشتند و بهعنوان نخست وزیر معرفی کردند و ورقه از پیش امضا شده را فرمان شاه خواندند

۱۲ آذرماه ۱۳۵۸ متن قانوناساسی جمهوری اسلامی ایران مصوب مجلس خبرگان قانوناساسی به همهپرسی عمومی گذاشته شد.

«... چاپارهایی که از تهران به مقصد شهرستانها حرکت میکردند، حامل صدها نامه از مظفرالدین شاه و درباریان بودند که خطاب به فئودالها، مالکان مرتجع و مستبد و روسای ایلات شاهسون نوشته شده بود.

آنچه از نظرتان میگذرد گزارش کمیسیون امورخارجه درباره استخدام ریچارد کلینتون بروئر تبعه دولت آمریکا برای امور سرشماری و آمار است که در جلسه مورخ ۱۱ آذرماه ۱۳۳۵ نوزدهمین دوره مجلس شورای ملی قرائت شده و موافقان و مخالفان نظر خود را ابراز کردهاند

شرایط ورود به طرح ساخت و عرضه خانههای دولتی - مسکن ملی - یک ظاهر سه بعدی دارد که به صراحت اعلام شده، اما حاوی یک باطن دو وجهی هم هست.

سکونتگاههای پیرامون کلانشهرها را میتوان به سه دسته تقسیم کرد: شهرهای جدید که با برنامهریزی از پیش و سرمایهگذاری دولتی و خصوصی تاسیس میشوند مانند اندیشه و پرند؛ روستاهایی که به سبب اسکان و کار عموما غیررسمی تهیدستان مهاجر دیگر چندان شباهتی به روستاهای سنتی ندارند و میتوان آنها را شهرکهای شبهصنعتی-شبهمسکونی غیررسمی نامید مانند طالبآباد در جنوب تهران، اما هنوز رسما شهر شناخته نمیشوند

سیاست احداث شهرهای جدید در ایران با هدف کاهش فشارهای جمعیتی وارد شده به شهرهای بزرگ در اواخر دهه ۶۰ مطرح شد.

در سال ۱۹۷۰ نتایج نامطلوب شاه را واداشت که دانش برنامهریزی اقتصادی خود را زیر سوال برد. او عقیده داشت که خودش درباره صنعتی شدن بیشتر از اقتصاددانان رژیمش میداند؛ بنابراین، خود برای حل مشکلات وارد میدان شد و این، همان چیزی بود که اقتصاددانان بسیار نگران آن بودند.