لوگو-انجمن مفاخر معماری ایران-بلاگ

معماری نیوز: اسماعیل آزادی که تا چند سال پیش گفتگوهای جذابش در صفحات سیاسی روزنامه های وقت می درخشید اکنون در عرصه معماری از مهارت وتجربیات خود ومضاف بر آن از عشق خود به دانش معماری استفاده کرده است و گفتگوهای دوازده‎گانه‎اش با تنی چند از معماران معاصر را در کتابی با عنوان “اندیشه معماران معاصر ایران” گرد‎آوری کرده و به چاپ رسانیده است. وی در این اثر بیش از هر چیز دیگر سعی در بیان دغدغه‎های معماران این مرز و بوم دارد و در واقع زبان در کام شده معماران است.

مراسم رونمایی از این اثر که با حضور اساتید برجسته معماری ایران زمین در خانه هنرمندان برگزار شد فرصتی برای گفتگوی ویژه خبرنگار معماری نیوز با این پژوهشگر را به دست داد. هرچند صحبت و گفتگو با وی که خود در انجام گفتگوهای سیاسی زبانزد است از دشواری خاصی برخودار است، اما از دست دادن فرصت صحبت با اسماعیل آزادی نیز گناهی نابخشودنی است .

به عنوان نخستین سوال آقای آزاد چه شد که به فکر تدوین کتابی با عنوان افتادید؟یک روز در تماسی که با مهندس قهاری داتشتم و در خصوص روز معمار و اختلافات میان وزارت مسکن و انجمن مفاخر معماری بر سر انتخاب روزی خاص برای معمار صحبت‎هایی داشتیم. به مهندس قهاری پس از این مکالمه گفتم متأسفم که به رغم ضرورت انتقال تجربیات معماران ایرانی، آنها دلخوش به وسایل کار خود هستند و به فکر مکتوب کردن اندیشه‎های خود نمی‎باشند در حالی که این کار ضرورت بسیاری دارد. پس از این مکالمه و درخواست مهندس و پیشنهاد من برای تدوین کتابی در قالب گفتگو با معماران معاصر، طرح تدوین کتاب اندیشه معماران معاصر ایران آغاز شد.

چه هدفی از تدوین این کتاب داشتید؟به نظر می‎رسد اکثر صاحبان اندیشه حرفهای بسیاری برای گفتن دارند که همیشه نا نوشته باقی می‎ماند و از سویی ما ملتی شفاهی هستیم که تجربیاتمان بیشتر از راه سینه به سینه منتقل می‎شود. با توجه به این مسائل، من به عنوان روزنامه نگار، علاقه‎مند به معماری تصمیم گرفتم از مهارت و توان خود در عرصه مطبوعات استفاده کرده و به هنر معماری خدمتی نمایم.

چرا این افراد برای مصاحبه انتخاب شدند؟معماران انتخاب شده از اعضای انجمن مفاخر معماری ایران هستند و از آن‎جا که انجمن خواهان داشتن آثاری مکتوب از اعضاء برجسته خود بود این افراد را برای گفتگو در کتاب برگزیده شدند و این روند در جلدهای بعدی نیز وجود خواهد داشت. بیشتر سعی می‎شود از معماران عضو انجمن مفاخر معماری استفاده شود.

وجه بارز این اثر چیست؟عشق به معماری، ایران و مفاهیمی از جنس زندگی محوریت اصلی این کتاب است. چرا که اگر معماری برای انسان خلق شود، خواهیم دید همزمان با معماری، آرامش و آسایش برای انسانیت پدید می‎آید که هدفی متعالی است.

به نظر شما از این عشق در معماری کنونی ایران چیزی باقی مانده است؟در پاسخ به این سوال باید بگویم که مدرنیسم عشق را کور می‎کند و باید در مدرنیسم به دنبال تعریفی جدید از عشق باشیم تا این مقوله در میان مدرنیسم جایگاهی داشته باشد چرا که در حال حاضر بتن ، سیمان و بنای شیشه‎ای دیگر جایی برای روح ایرانی وآنچه مایه آرامش انسان است در معماری باقی نگذاشته است و این دلنگرانی من بود که در معماری مدرن بتوان بارقه‎هایی از فرهنگ اصیل معماری در این نوع معماری مدرن نهادینه کرد.

این دغدغه تا چه اندازه در کتاب دیده می‎شود؟در تمامی سئوالاتی که از معماران حاضر در این اثر پرسیده شد پیشینه معماری ایران و مفاهیمی از این دست که به فرهنگ و هنر معماری این مزر و بوم باز می‎گردد، وجود دارد.

شیرین‎ترین خاطره شما از تدوین این کتاب چیست؟از آن‎جا که کتاب را با عشق خاصی شروع کرده و به پایان بردم بنابراین تمامی این دو سال سراسر شیرین و به یاد ماندنی است اما آنچه در این میان برایم به یاد ماندنی تر خواهد بود دیدار با تمامی بزرگانی است که در عرصه معماری موی سپید کرده اند.

ناگفته ها؟بسیار دوست داشتم تا در این نشست نقدی بی‎رحمانه از کتاب صورت می‎گرفت و به عنوان یک روزنامه نگار نقاد این بار خود مورد نقد قرار می‎گرفتم تا جلدهای بعدی با موفقیت بیشتری همراه باشد . اگر چه از نقدهای ارائه شده نیز در جلدهای بعدی حداکثر استفاده را خواهم برد.

منتشر شده توسط سایت خبری / تحلیلی معماری نیوز در تاریخ ۱۳۹۰ جمعه ۲ اردیبهشت