در آستانه ی سوم اردیبهشت ماه – روز معمار و هفته ی معماری – نشست خبری بزرگداشت این روز که همزمان در سراسر کشور برنامه ریزی شده است، در خانه ی هنرمندان ایران برگزار شد. به گزارش خبرنگار بخش هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، انجمن مفاخر معماری ایران از سال ۱۳۸۱ به ضرورت نام گذاری یک روز به نام معمار در تقویم رسمی کشور رسیده، بنابراین تحقق چنین ضرورتی را از رییس جمهور وقت ایران خواستار شد.
سه سال است که مراحل قانونی این امر طی و با موافقت وزارت کشور و وزارت مسکن و شهرسازی، تاییدیه این امر به شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز ارسال شده است تا روز بزرگداشت شیخ بهایی، برنامه ریز و مشاور سیاسی و کشورداری دوره صفوی، که ساخت حمام شیخ بهایی و منارجنبان اصفهان نیز منسوب به اوست، – سوم اردیبهشت ماه- به نام روز ملی معمار نام گذاری شود؛ اما گویا وزارت مسکن وشهرسازی در میانه ی راه، پنجم اسفند روز بزرگ داشت خواجه نصیر طوسی – را به عنوان روز مهندسی و معماری پیشنهاد داده است.
از طرفی معماران که تاکید دارند که حرفه شان دمیدن روح هنر به کالبد زندگی است، نه مهندسی، با این پیشنهاد مخالفت کردند؛ حالا ثبت این روز به نوعی متوقف مانده است، اگرچه اعضای هیات امنای انجمن مفاخر ایران امیدوار بوده و تاکید دارند تا پایان سال جاری این روز را به ثبت خواهند رساند، در نشست صبح امروز، که اعضای هیات مدیره و هیات امنای انجمن مفاخر معماری و مجریان هفته ی بزرگداشت معماری و روز معمار به همین مناسبت با حضور نمایندگان رسانه ها برگزار کرده بودند، تاکید شد که نمی خواستند تقویم را شلوغ کنند، بنابراین، روز بزرگداشت شیخ بهایی را انتخاب کرده اند، چرا که این روز از پیش در تقویم ایران نامگذاری شده بود، سیدعلیرضا قهاری – رییس هیات امنای انجمن مفاخر معماری – عنوان کرد که برای انتخاب این روز هیچ تعصبی ندارند؛ هر روزی که به نام معمار در تقویم ایران نام گذاری شود غنیمت است؛ چرا که معماری ایرانی جزو مفاخر دارای صبغه ای شکوهمند در معماری دنیاست و آن را نمی توان نادیده گرفت.
وی سپس به استادانی در روند ثبت این روز اشاره کرد. در ادامه سیاوش تیموری -مدرس دانشگاه و مدیر اجرایی هفته ی بزرگداشت معماری- از بدفرجامی هایی که شهری چون تهران را به شکل کنونی درآورده یاد کرد. وی تاکید کرد که وقتی شهری مگاپولیس شد، غده ی سرطانی است که باید جراحیش کرد. او به گسترش شهر تهران و جمعیت رو به رشد آن اشاره داشت.
تیموری با یادآوری این که یک چهارم جمعیت ایران در تهران به سر می برند تاکید کرد که این اتفاق به معنی فاجعه است و اخطار کارشناسانه داد که این موجود سرطانی به سایر شهرها سرایت می کند. او مدعی شد که نتیجه ی کار متخصصان در مملکت ما بررسی نمی شوند، بنا بر این پس هرکسی به خود اجازه ی دخالت می دهد.
وی با گلایه از این که حرفه ی معماری در ایران شناخته شده نیست، تصریح کرد که ساخت فضای زیست جامعه ی انسانی، کار معمارها است.
وی سپس این پرسش را مطرح کرد که چرا وقتی مجریان طرح های شهری متخصصان خارجی را که به ایران می آورند، دست پخت شان را به آنان نشان نمی دهند، بلکه آن ها را به شهری چون اصفهان می برند و بافت تاریخی ایران را به آن ها نشان می دهند؟ وی با اعتراض، گلایه و درد دل هایی از این دست، که در جایگاه مدرس معماری دانشگاه و شهروند تهرانی مطرح می کرد، گفته هایش را ادامه داد و درپایان تصریح کرد که علت انتخاب موضوع هویت شهری وقوع خودکشی دسته جمعی است. در ادامه ی نشست گزارش دبیرخانه خوانده شد.
بر اساس این گزارش قرار است سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و شهرداری تهران با انجمن مفاخر همکاری کنند. هم چنین دانشگاه های تهران، علم و صنعت، شهید بهشتی، رازی کرمانشاه، جندی شاپور اهواز، باهنر کرمان، تبریز، ایلام، مازندران، هنر تهران و … اعلام همکاری و برنامه ریزی در این رمینه کرده اند. در این نشست هم چنین سیروس باور درباره ی از دست دادن هویت شهرها سخن گفت و به نمونه هایی در این باره اشاره کرد.
انوشه منصوری -دبیر انجمن مفاخر معماری- نیز عنوان کرد تعصبی نداریم که روز معمار مصادف با چه روزی باشد، هفت هزار سال معماری داریم بنا بر این ضروری است این حرفه هنر مغفول مانده را مطرح کنیم. قهاری در پایان نیز درخواست کرد که سازمان نظام معماری در ایران تشکیل شود تا پوشش دهنده ی وقایع معماری باشند. وی هم چنین اظهار کرد که باید به کمک وزارت مسکن و شهرسازی شتافت و با هم کاری شهرداری، استانداری و دانشگاه ها دبیرخانه ی دایمی هویت بخشی به شهرها را راه اندازی کرد و نیز آموزش معماری را از خانواده ها در پیش گرفت.
منبع: سایت ایسنا-فروردین ۱۳۸۵
تدوین و آماده سازی برای انتشار در وب سایت : شهره السادات عربشاهی
