یکصد و نوزدهمین گفتمان هنر و معماری
شناخت بازیافت در روند طراحی
بازیافت خلاقانه می تواند حرکتی قابل توجه در جهت پایداری محیط و جلوگیری از مصرف بی رویه در زندگی امروزی باشد. در حقیقت ، هنر بازیافت یکی از راه های بازبینی و بهره برداری از سرمایه گذاری های ارزشمند انسان در گذشته است.
اگر عمیق تر به مفهوم بازیافت توجه کنیم، خواهیم دید که بسیاری از عناصر تشکیل دهنده فضای زندگی و حتی اعضای حیاتی انسان ها قابل بازیافت می باشد. بطور مثال پیوند پوست یا اعضای حیاتی را می توان نوعی بازیافت تلقی کرد. در محیطی که زندگی می کنیم، عناصر اشیایی را می توان یافت که دوباره استفاده کردن از آن ها در فضای ساختاری، تداوم استفاده از سرمایه گذاری ها را میسر ساخته و در واقع عمر مصالح را در فضای معمارانه بیشتر و بیشتر می کند. در این رهگذر می توان اجزایی مانند چوب، آجر، آهن، آلومینیوم، سنگ و مواد استخراجی فسیلی و غیره را به عنوان مصالح اولیه و اشیاء ساخته شده (که می تواند بعد از استفاده باعث آلودگی محیط زیست باشد) بوسیله تکنولوژی جدید و هنر مورد استفاده مجدد قرار داد. امروزه بسیاری از افراد خلاق این هنر را پایه و اساس فلسفه زندگی خود قرار داده اند، تا حدی که فضای زتدگی یا محل کار خود را با استفاده از اشیاء دور انداخته، می سازند، به عنوان مثال در آرژانتین کمی بیرون از شهر بوئنس آیرس، معماری به نام اندی دونوهه، بدنه ساختمان دفتر کار و مسکن خود را با استفاده از تعداد شش میلیون بطری ساخته است و یا در روسیه خانمی به نام ایلیانا یموشین، دیوارهای منزل خود را با سی هزار درب پلاستیکی بطری تزئین داده و به جای کاشی از آن استفاده کرده است و موارد بسیار دیگری از این نوع…
در یکصد و نوزدهمین گفتمان هنر و معماری، نتایجی از یک اجرا تحت عنوان “بازیافت و روند طراحی” که توسط آقایان مهندس پدرام جعفربیگی ، محمد عبدالرضا زاده و مهدی نیک سرشت با همکاری دانشجویان دانشکده معماری اصفهان انجام گرفته مورد بررسی و گفتگو قرار می گیرد که با نمایش فیلم همراه است. اعضا پنل آقایان دکتر شهاب کاتوزیان، دکتر ایرج شهروز تهرانی و شهریار سیروس خواهند بود.
زمان:چهارشنبه ۲۱ اسفند ماه ۱۳۹۲ از ساعت ۱۶ الی ۱۹
مکان: خیابان ولیعصر، چهارراه نیایش، بلوار اسفندیار، شماره ۳۵، موزه هنرهای دینی امام علی (ع)
