به نام خدا
گرفتگی کامل خورشید را باید یکی از زیباترین (و در عین حال ترسناک ترین) مناظر طبیعت دانست. تنها موقعی می توان این پدیده را دید که عوامل زیادی با هم انطباق پیدا کند. خورشید، کره فروزان بسیار بزرگی است، با قطری در حدود ۱۰۹ برابر قطر زمین که در فاصله ۱۵۰ میلیون کیلومتری زمین واقع شده است. ماه فقط یک چهارم اندازۀ زمین را دارد. ولی ۴۰۰ بار نزدیکتر از خورشید به زمین است. اختلاف فاصله های ماه و خورشید سبب می شود تا اندازه هایشان با هم برابری کنند. از این رو آن دو، در آسمان تقریبا به یک اندازه دیده می شوند.
در طول تاریخ، این پدیده، همواره مورد توجه اقوام و ملل مختلف بوده است. اغلبِ تمدن های کهن، خورشید گرفتگی را پدیده ای شوم می پنداشتند و درباره آن اعتقادات خرافی داشتند. چینی ها عقیده داشتند که هنگام خورشید گرفتگی، اژدهائی خورشید را می بلعد. در بسیاری از فرهنگ ها آن را بلائی آسمانی می پنداشتند. مردم هند در خلال گرفتگی، خود را تا گردن در آب فرو می کردند تا با این کار به خورشید و ماه کمک شود، در برابر اژدها از خود دفاع کند.
حمید جدیری خداشناس، پژوهشگر رصدی خورشید که خورشیدگرفتگی را در هفت قاره ی کرۀ زمین (از جمله قطب شمال و قطب جنوب) رصد کرده است، قریب به دو دهه در خصوص اثرات گرفته های خورشیدی بر پدیده های زمینی فعالیت دارد و جهت ترویج نجوم خورشیدی در کشور و اجرای طرح هائی از قبیل تجهیز ۵۵ نقطه کشور به تلسکوپ خورشیدی و ایجاد رصدخانه خورشیدی در کشور تلاش می کند.
در دویست و شصت و نهمین گفتمان هنر و معماری که به همت موسسه مطالعات منظر پایدار برگزار می شود، آقای حمید جدیری خداشناس و خانم مهندس آتنا فخر، سخنانی با عنوان “به دنبال سایه ی ماه در هفت قاره” خواهند داشت و آقای دکتر محمدمهدی محمودی دبیر پنل خواهند بود.
زمان: چهارشنبه ۲۵ بهمن ماه ۱۳۹۶ از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۱۷:۳۰
مکان: موزه هنرهای دینی امام علی (ع) خیابان ولیعصر (عج) – بالاتر از ظفر – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵
