به نام خدا
دویست و هشتاد و پنجمین گفتمان هنر و معماری
قبل از تحول سریع در صنعت و فراوانی تسهیلات گوناگون ، مجتمع های زیستی با روش های بومی به دوام و بقا خود ادامه می دادند. شهرها و روستاهای بیابانی و کم آب ایران ، آب را از طریق قنات از سفره آب های زیرزمینی استخراج می کرد و به حیات خود تداوم می بخشید وآب شربی که از طریق به مجتمع های زیستی می رسید ، درآب انبارها ذخیره می شد ، چرخ آسیاب های آبی را می چرخاند ، از پایاب ها و رختشوی خانه ها می گذشت و به صورت یخ در یخچال ها ذخیره می شد .سازه های آبی مختلف بر مسیر آب قرار داده می شدند تا به مردم آن شهر یا روستا خدمات بدهند.این سازه ها گاهی خصوصی بودند و گاهی وقف عام و همگان از آن استفاده می کردند. از سازه های آبی مهم می توان به حمام ها اشاره کرد .حمام های خصوصی معمولا کوچک بود و تنها در چند خانه وجود داشت . اکثر مردم از حمام های عمومی استفاده می کردند که با معماری خاصی ساخته می شد و اکثرا آب آن از قنات ها و گاهی چشمه ها تامین می شد. مشخصات این حمام های سنتی بسیار خلاقانه و هنرمندانه بود و معمار سنتی ایرانی با ذوق و هنر و علم خود فضاهای مناسب و مورد نیاز را در آن بوجود می آورد .
شهر قزوین دارای گنجینه ای غنی از سازه های آبی از جمله حمام های سنتی است که تعدادی از آنها هنوز بازگوی خاطرات ساکنین قدیمی این شهر هستند.
در سلسله نشست های معرفی استان قزوین که این بار به معرفی سازه های آبی شهر قزوین اختصاص دارد و با نمایش فیلم همراه است ،خانم ها فرشته بهرامی (مولف کتاب حمام های خاموش ) ومهدیه میرناصری و سمیه مراقی سخنران هستند و دبیری جلسه را خانم نسیم ایران منش بر عهده دارند .
زمان: چهارشنبه ۱۰ مرداد ماه ۱۳۹۷ از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۱۷:۳۰
مکان: موزه هنرهای دینی امام علی (ع) خیابان ولیعصر (عج) – بالاتر از ظفر – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵
