رییس انجمن مفاخر معماری ایران معتقد است که عودلاجان باید به‌عنوان قلب تاریخی شهر تهران احیا و از آن حفاظت شود.
سیدعلیرضا قهاری در گفت‌وگو با خبرنگار بخش میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بیان کرد: عودلاجان جزو بافت‌هایی است که بخش‌هایی از آن در برنامه‌ی نوسازی شهرداری تهران در سال‌های گذشته با بلدوزر تخریب شده است. اکنون با گذشت چند سال از این قضیه، اگر با دید مثبت نگاه کنیم، میراث فرهنگی قصد دارد با قوانین بازدارنده از تخریب بیشتر در این بافت جلوگیری کند تا ناهنجاری‌های اجتماعی برطرف شود.
این کارشناس ارشد رشته‌ی شهرسازی (طراحی شهری) ادامه داد: اگر بخواهیم عودلاجان را مانند گذشته به‌صورت یک بافت فرسوده نگه داریم، یک معضل اجتماعی و اقتصادی خواهیم داشت.
او با تأکید بر لزوم وجود مدیریت در بافت‌های تاریخی که هیچ منفعتی را برای نهادی مانند شهرداری نداشته باشد، اظهار کرد: شاید بهتر باشد، با ایجاد چنین مدیریتی، یک استقلال در بافت‌های تاریخی ایجاد شود تا در حد کلان، مانند نقاط تاریخی در رم، لندن یا پاریس با بافت‌های تاریخی برخورد شود. درباره‌ی عودلاجان نیز که بخشی از یک منطقه‌ی تاریخی است، به نظر می‌رسد باید یک قدرت اجرایی قوی در رأس کار باشد.
قهاری بند سوم مصوبه‌ی شورای فنی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را درباره‌ی بافت تاریخی عودلاجان مبنی بر این‌که در سایر نقاط و محدوده‌ی محله‌ی عودلاجان ساخت‌وساز براساس ضوابط طرح تفصیلی با حفظ کاربری اصلی حداکثر تا چهار طبقه و ۱۲ متر ارتفاع بدون تغییر در گذرها و معابر، مشروط به اجرای نمای ساختمان با هویت ایرانی اسلامی و براساس طرح نمای مصوب اداره کل میراث فرهنگی استان تهران و همچنین سنگ‌فرش مقابل ملک بدون مانع است، گفت: در این‌باره یک بخش از ماجرا دیده شده است، اجرای این بند از مصوبه در آن صورت است که یکسری عوامل بازدارنده‌ی تخریب بافت داشته باشیم. شاید بگوییم وظیفه‌ی میراث فرهنگی بازدارندگی است، ولی به اعتقاد من، وظیفه‌ی میراث فرهنگی حفظ اثر و بافت نیز هست.
او تأکید کرد: اگر میراث فرهنگی فقط نقش بازدارنده داشته باشد، رغبتی برای این کار پیدا نمی‌کند. همچنین کسی نیست تا آن را اجرا کند.
وی احیای رفت‌وآمد در بافت‌های تاریخی مانند عودلاجان را یکی از اقدامات برای رونق این بافت دانست و ادامه داد: برای احیای این‌گونه بافت‌ها دولت و حکومت نیز باید سرمایه‌گذاری کند، چون گاهی موارد بازدارنده آن‌قدر زیاد است که یک نهاد به تنهایی نمی‌تواند کاری را جلو ببرد.
قهاری بیان کرد: امروز برای این‌که بتوانیم حیات دوباره را به بافت‌های فرسوده بدهیم، دولت نیز باید در این زمینه مشوق باشد و قوانین و مقررات به‌گونه‌ای باشند که این رغبت در افراد ایجاد شود. اکنون در بسیاری از خانه‌های قدیمی که قدم می‌گذاریم، معتاد، سوزن و سرنگ می‌بینیم، این امر برای جایی مانند ایران مناسب نیست.
رییس انجمن مفاخر معماری ایران اضافه کرد: عودلاجان هویت تهران است. تهران را با بیش از ۲۰۰ سال قدمت نمی‌توان با جایی مانند اصفهان و شیراز مقایسه کرد. پس باید از عودلاجان به‌عنوان قلب تاریخ شهر تهران حفاظت کرد.
خبرگزاری دانشجویان ایران – تهران – سرویس: میراث فرهنگی- ۱۳۹۰/۰۲/۲۴
