یکصد و شصت و یکمین گفتمان هنر و معماری
در دویست سال گذشته، جهان با یک انقلاب شهری مواجه شده است. در سال ۱۸۰۰ میلادی شهرها، جزیره ی کوچکی در پهنه ی وسیع اقیانوس روستاها بوده اند، به این معنا که بیشتر جمعیت جهان در روستاها به سر برده و از هر صد نفر، فقط سه نفر در شهرها زندگی می کرده اند. حال آن که در سال ۲۰۰۰ میلادی، نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کردند. به عبارت دیگر جمعیت شهرنشین از حدود ۲۹ میلیون نفر در سال به ۸/۲ میلیارد نفر در سال ۲۰۰۰ رسیده است. از عمده ترین پیامدهای این افزایش جمعیت شهری، رشد شهرهای بزرگ است. در سال ۱۸۰۰ تنها ۴ شهر با بیش از یک میلیون نفر جمعیت در جهان وجود داشته است، حال آنکه در سال ۲۰۰۰ این تعداد به ۴۱۱ شهر افزایش یافته است.
نمودار آماری جمعیت شهری قبل از سال ۱۸۰۰ بدون نوسان و تغییر بوده، اما بعد از آن شیب دار و شیب دار تر شده است. این انقلاب، فقط در زمینه توزیع مجدد جمعیت جهان نیست، بلکه در برگیرنده ی تغییرات اساسی در سازمان فضایی جامعه و سازمان اجتماعی فضا هم هست. رشد شهرها همراه با تغییرات پرفراز و نشیب، در ساختار اقتصادی توأمان شده و اتکای به محصولات کشاورزی به سمت اقتصادهای با محوریت بخش خدماتی و تولیدی حرکت کرده است. اساساً افزایش و رشد شهرها توام با تغییرات اجتماعی از سطح محلی تا جهانی (از روابط اجتماعی نزدیک در هم تنیده تا تعاملات عادی بسیار پراکنده) و شکل گیری طبقات اجتماعی جدید و تعارض آمیز بوده است. شهرها بر توسعه و تغییرات مظاهر اجتماعی متمرکز شده اند. شکل گیری و رشد شهرها سرآغاز تغییرات اجتماعی – اقتصادی عظیم بوده است.
یکصد و شصت و یکمین گفتمان هنر و معماری، به بیان دیدگاه های متفاوت در مورد انقلاب شهری اختصاص دارد و به پرسش هایی از این قبیل پاسخ می دهد: چه الگوهایی در گذشته در فهم شهر به کار رفته است؟ چگونه شهر را بفهمیم و امروزه چه الگوهایی در فهم شهر متداول است؟ که با پرسش و پاسخ و نمایش فیلم همراه است. در این نشست سرکار خانم دکتر سپیده شفائی و آقایان کمال اطهاری و محمد سالاری سخن خواهند گفت و مدیر پنل آقای مهندس علیرضا قهاری می باشند.
زمان:چهارشنبه ۶ خرداد ماه ۱۳۹۴ از ساعت ۱۶ الی ۱۸:۳۰
مکان:باغ موزه قصر ، خیابان شریعتی ، خیابان مطهری شرقی
کتاب راس ساعت ۱۶ توزیع می گردد
پارکینگ اتومبیل برای شرکت کنندگان در برنامه پیش بینی شده است.
