به نام خدا
امروز ایرادگرفتن از معماری معاصر ایران نقل محافل تخصصی است. بعضاً از بزرگانِ عرصه تا نوآموزان حرفه، برای آنکه حرفی برای گفتن داشته باشند، به منکوب‌کردن معمار و معماری معاصر می پردازند. برخی معتقدند از قاجار به این سو معماری نداریم. برخی از اصلاحات ارضی به این طرف را تهی از معماری می‌شمارند و برخی معتقدند معماری ایران، به صورت عام دچار فراموشی شده‌است. متاسفانه، فضای حاکم بر نقد معماری معاصر ایران چنین فضایی است. ولی آیا، واقعا، معماری معاصر ایران چنین حال و روزی دارد؟ آیا نباید کمی از سر لطف بنگریم و ذخایر آن را بازیابیم؟
در این میان، نکته مهمی که شایسته تامل است، این است که پس از رشد فزاینده در فضای معماری معاصر که در یکی دو دهه آخر قبل از انقلاب کارهای ماندگاری به یادگار گذاشت، با رکودی مواجه شدیم که نشان از سردرگمی و بلاتکلیفی داشت؛ با اینحال، میراث داران آن معماری در یکی دو دهه اخیر، بی‌آن‌که بطور مستقیم معماران آن دوران را درک کرده‌باشند، پا در جای پای آن‌ها گذاشته‌اند و آثاری را خلق می‌کنند که شایسته تامل است. جالب آنکه وقتی نمایندگان این جریان برای معرفی الگوهای خود می‌آیند، استنادشان به همان معماری‌های ماندگار است.
امروز می‌توان ادعا کرد معماری معاصر ایران پیشینه‌ای زایا و نیرومند دارد و زمانیکه کوچک‌ترین فرصتی برای عرض‌اندام معماران، پیش می‌آید این چشمه جوشان سر باز می‌کند و جان‌های تشنه زیبایی و معنا را سیراب می‌کند. امروز اگر از معماران صاحب فکر سال‌های هشتاد و نود می‌گوییم، نشان از همین پیش‌زمینه تاریخی می‌گیریم. اگر چنان بستری نبود امروز چنین جوششی پیش نمی‌آمد. بسیاری امیدوارانه، مدعیِ وجود جریان نیرومند، و البته، نوپای معماری معاصر ایران هستند که در حقیقت تداوم و نسل دوم معماری‌های سال‌های چهل و پنجاه است. هرچند همان‌ها هم در بستر معماری‌های زیبای دوران تحول و مسکونی‌های سال‌های سی خورشیدی زاده‌شدند. کوتاه اگر بگوییم، معماری معاصر ایران، با بن‌مایه‌های برون‌نگر و آزاداندیش، در سده اخیر شمسی جریان داشته و اگر چندصباحی به رکود کشیده، ناشی از تلاطم های اجتماعی – اقتصادی جامعه، و امری گریزناپذیر بوده‌است. امروز می توان ادعا کرد که معماری معاصر ایران هرگز از صحنه خارج نشده و تداوم داشته، هرچند گاه کم‌رنگ و گاه پر رنگ بوده‌است. قدرش را بیشتر بدانیم و درس‌هایش را با اشتیاق بیاموزیم.
در هشتمین نشستِ «یکصد معمار،یکصد انتخاب»، خانم ها و آقایان هما ادیب‌زاده، نادر اردلان، رضا بهبهانی، سیدمحسن حبیبی، داراب دیبا، بابک قصیری، فاطمه کاتب، عمید مسعودی، محسن وفامهر و ماندانا یزدان‌شناس به معرفی آثار برتر معماری ایران از نگاه خود خواهندپرداخت. گفتار نادر اردلان از روی گفتگوی ضبط‌شده خواهدبود.
میهمانِ ویژه این نشست، رضا کیانیان، بازیگر و هنرمندِ مولف است که دقایقی را با مخاطبان از سلیقه معماری خود خواهدگفت. حضور او که علاوه بر فعالیت صحنه‌ای و سینمایی، در عرصه تئوری و مبانی نیز صاحب نظر است، برای نشست مغتنم است.
زمان: چهارشنبه ۱۹ خرداد ماه ۱۳۹۵ از ساعت ۱۶ الی ۱۸:۳۰
مکان: موزه هنرهای آئینی امام علی (ع) خیابان ولیعصر (عج) – بالاتر از ظفر – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵
