به نام خدا
دویست و شصت و دومین گفتمان هنر و معماری
شکل گیری خیابان ولیعصر تهران تقریبا با آغاز معماری معاصر ایران همزمان است. این خیابان با طول بالغ بر ۸/۱۷ کیلومتر در ابتدا جاده مشجری بوده که تهران را به شمیران متصل میکرده است. جاده به دستور رضاشاه ساخته شده به نحوی که دسترسی مستقیمی از کاخ مرمر به کاخ جدید سعد آباد ایجاد نماید. انتهای جنوبی این خیابان به ایستگاه مرکزی راهآهن تهران و انتهای شمالی آن به پل تجریش و با یک انشعاب به مجموعه سعدآباد ختم میشود. در طی این مسیر طولانی، دشت، دامنه و کوهپایههای رشته کوههای البرز با اختلاف ارتفاعی بیش از ۵۰۰ متر تجربه شده است؛ در حالی که در شمال مسیر همواره کوههای سربرافراشته البرز خودنمایی میکنند؛ در کنارههای خیابان دو ردیف و در قسمتهایی چهار ردیف درختان چنار کاشته شده که مجموع آنها در حدود ۱۶۰۰۰ اصله تخمین زده میشوند، که در حال حاضر ۶۸۰۰ اصله درختان قدیمی آن باقی ماندهاند و بقیه خشک یا بریده شدهاند. از اواخر دهه ۱۳۱۰ و سالهای ابتدایی دهه ۲۰، و همراه با توسعه شهر تهران، به تدریج نقش ولیعصر از حالت جاده دربسیاری از نقاط، به یکی از خیابانهای اصلی شهر تغییر پیدا کرد. بسیاری از فعالیتهای مهم در مقیاس شهری و حتی بینالمللی در حول و حوش این خیابان شکل گرفتند و باعث رونق زیاد درآن شدند. در حال حاضر این محور شمالی- جنوبی را مهمترین محورهای شرقی-غربی تهران چون مولوی، جمهوری، انقلاب، طالقانی، بلوار کشاورز، استاد مطهری، شهید بهشتی، همت، میرداماد، نیایش و پارکوی قطع میکنند و مهمترین تقاطعهای شهر را تشکیل میدهند.
از اواخر دهه چهل شمسی بر اساس طرح جامع تهیه شده توسط ویکتور گروئن آمریکایی و مشاور ایرانی فرمانفرماییان، توسعه تهران بیشتر از حالت شمالی-جنوبی، جهت شرقی- غربی به خود گرفت و شبکه بزرگراهی عظیمی برای تهران در نظر گرفته شد و درمیان آن شبکه، نقاط و مناطق سکونتی و فعالیتی قرار گرفتند؛ که کمابیش شبکه راههای تهران امروز بر پایه همان طرح جامع به وجود آمده است. بعد از آن سالها و با توسعه شهر، تمام طول مسیر ولیعصر به صورت یک خیابان درآمد و دیگر کسی هیچ قسمتی از آن را جاده اطلاق نکرد. خیابانی که بدنههای آن را ساختمانها فرا گرفتند و بسیاری از فعالیتهای تفریحی در آن، همانند باغوحش تهران، فانفار و مینیگلف، که در ارتباط با یک جاده مشجر برون شهری تعریف شده بودند، از آن نقل مکان کردند. امروز این خیابان به عنوان عامل اتصالدهنده شمال و جنوب تهران با پیادهروهایی که هر چند اشکالات زیادی دارند ولی همچنان بهترین مسیر پیاده شهر را شامل میشوند، نقش مهمی دررابطه با ایجاد تعاملات اجتماعی میان اقشار مختلف مردم و تعریف فضاهای عمومی برای مردم شهر بازی میکند. باتوجه به کمبود چنین فضاهایی در کلانشهر تهران، به نظر میرسد تقویت موضوع فضاهای عمومی شهری در خیابان ولیعصر به عنوان محور مرکزی شهر تهران میتواند بخشی از خلا چنین فضاهایی در این شهر را جبران نماید.در دویست و شصت و دومین گفتمان هنر و معماری که به موضوع فضاهای عمومی در خیابان ولیعصر و تعریف یک نوع زندگی شهری در آن اختصاص دارد، آقایان دکتر ایرج اعتصام، مهندس سید محمد بهشتی، دکتر احمد سعیدنیا، مهندس سامان سیار، دکتر اسماعیل شیعه، دکتر اسکندر مختاری طالقانی و مهندس حمید میرمیران سخن خواهند گفت که با نمایش گفت که با نمایش فیلم همراه است. دبیر پنل گفتگو آقای مهندس عباس شیعه هستند.
زمان: چهارشنبه ۲۹ آذر ماه ۱۳۹۶ از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۱۷:۳۰
مکان: موزه هنرهای دینی امام علی (ع) خیابان ولیعصر (عج) – بالاتر از ظفر – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵
