خبرگزاری فارس: علیرضا قهاری گفت: حیطه اختیارات یک سازمان تا چه اندازه است که با یک تصمیم و یک دست خط، تمدن چند هزار ساله به زیر آب رود.
علیرضا قهاری رییس انجمن مفاخر معماری ایران در گفت وگو با خبرنگار فارس از موافقت رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با آبگیری سد سیوند ابراز نگرانی کرد و گفت: رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بدون هیچ توضیحی به مجلس و مردم، موافقت شفاهی خود را برای آبگیری سد سیوند اعلام کرده است که طبق گفته وی، تا چند روز دیگر به صورت کتبی اعلام خواهد شد.
وی افزود: این تصمیم در حالی از سوی ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری گرفته شده است که نتیجه کاوش ها و دستاوردهای ۱۲ هیئت باستان شناسی در نظر گرفته نشده است.
قهاری گفت: این ۱۲ هیئت باستان شناسی به صورت مشترک از چند کشور دنیا و به سرپرستی ایرانی ها کار بررسی بخش های مختلف این منطقه به خصوص تنگه بلاغی را انجام داده اند و به نتایجی دست یافته اند که در دنیا بی نظیر است.
وی درباره نتایج کاوش های باستان شناسی در این منطقه گفت: هیئت باستان شناسی، در این منطقه، به تاریخی بین ۷ تا ۱۰ هزار سال دست یافت و به تپه های مربوط به پیش از میلاد برخوردند که هنوز کاوش نشده است
همچنین در این منطقه سکونت گاه های پیش از میلاد، کوره های ذوب فلز، غارها، کوره های سنگی مربوط به دوره فرمانروایان پارس(فرته داران)، گورستان هایی از دوره اشکانی و ۷ کیلومتر مرز سنگی یافتند که این تمدن ها در دنیا بی نظیر است. ضمن اینکه هم اکنون این منطقه به عنوان منطقه کوچ نشین مورد استفاده عشایر کشورمان قرار می گیرد.
قهاری تاکید کرد: با آبگیری سد سیوند، تمام این تمدن ها و یافته های باستان شناسان به زیر آب خواهد رفت که این مسئله علاوه بر نگرانی باستان شناسان و معماران، کارشناسان زیست محیطی را نگران کرده است.
چرا که با آبگیری سد سیوند این منطقه از نظر زیست محیطی نیز تغییرشکل خواهد داد و یکی از زیباترین نقاط زیست محیطی و تاریخی جهان، از بین خواهد رفت.
رییس انجمن مفاخر معماری ایران با اشاره به سابقه ساخت سد سیوند گفت: ساخت این سد در طرح توجیهی توسعه آبیاری رودخانه (پل وار) که به سیوند معروف است در سال۱۳۴۹ از سوی مهندسین مشاور آمریکایی (جاستین و کورتنی) تهیه شده است که در آن زمان به مسائل باستان شناسی آن توجهی نشده است.
این طرح در سال ۱۳۶۷ به مهندسی مشاو«سکو» واگذار شد و مرحله اجرای عملیات سد سازی از سال ۱۳۷۱ شروع شد و سد سیوند در فاصله چهار کیلومتری از ثبت جهانی پاسارگاد ساخته شد.
سدسازی این منطقه با فاصله ۷ تا ۱۰ کیلومتری از تمدن های با ارزش گذشته انجام شد که این تمدن ها از ۱۰ هزار سال پیش آغاز شده و اوج شکوفایی آن به دوره هخامنشی و ساخت مجموعه پاسارگاد باز می گردد.
وی با بیان این که احداث این سد حدود ۱۴ سال به طول انجامیده است. فت: وزارت نیرو مدعی است که در سال ۱۳۷۰ و پیش از ساخت این سد با سازمان میراث فرهنگی در این خصوص مکاتبه کرده است و از سوی کارشناسان این سازمان پاسخی دریافت نکرده است
و با وجود آن که رطوبت ناشی از ابگیری سد سیوند، منطقه را فرا می گیرد و این رطوبت روی مجموعه پاسارگاد و تخت جمشید اثر نامطلوب خواهد گذاشت، مشایی اعلام کرده است که طبق گفته وزارت نیرو برای جلوگیری از نفوذ رطوبت و تاثیر نامطلوب آن، تمهیداتی اندیسیده شده است.
قهاری با تاکید بر این که میراث فرهنگی باید گزارش کاملی از این عملیات و حفاری ها را به مردم اعلام کند گفت: با توجه به این تاریخ، اکنون بدون ارائه گزارشی از نتیجه کار هیئت کارشناسان و باستان شناسان اعلام شده است که با آبگیری این سد موافقت خواهد شد.
مگر حیطه اختیارات یک سازمان تا چه اندازه است که با یک تصمیم و یک دست خط تمدن چندهزار ساله ای به زیر آب رود.
رییس انجمن مفاخر معماری ایران در پایان دو پیشنهاد این انجمن را برای حل این مشکل چنین عنوان کرد: ۱- احداث سد سیوند به صورت نیمه تمام باقی بماند و محلی برای بازدید گردشگران و مردم باشد.
تا با نیمه تمام گذاشتن آن به جهانیان اعلام کنیم که ما پاسدار و حافظ تاریخ و میراث فرهنگی کشورمان هستیم.
همچنین رها کردن ساخت این سد با ۵۰ میلیارد دلار هزینه، به منظور حفظ میراث فرهنگی و تمدن های تاریخی و تبدیل آن به محلی برای بازدید عموم و گردشگران، مساله ای است که در دنیا بی نظیر است.
۲- اگر سازمان میراث فرهنگی تصمیم قابل قبولی نمی تواند بگیرد آن را به یونسکو ارجاع دهد و از کارشناسان یونسکو برای حفظ تمدن بشری کمک بخواهد. این کار ضمن احترام به افکار عمومی جهان، دیدگاه مناسبی از روابط بین الملل ایران را به دنیا نشان خواهد داد.
منبع: خبرگزاری فارس-بهمن ۱۳۸۵
تدوین و آماده سازی برای انتشار در وب سایت : شهره السادات عربشاهی
