مردم شناسی فرهنگی (مبانی نظام فرهنگ انسانی)
دانش مردم شناسی در نیمه قرن نوزدهم شکل گرفته و گروهی از اندیشمندان اروپایی، با بهره برداری از مجموعه داده های گردآوری شده بوسیله جهانگردان، میسیونرها و فاتحان از یکسر و مجموعه تفکرات فلسفی اجتماعی، این علم را بنیان نهاده اند. مردم شناسی عمدتا در کشورهای انگلیس، فرانسه و امریکا پدید آمد و رشد کرد. در انگلیس، مردم شناسی فرهنگی که از داشتن هدف های استعماری نیز برکنار نبود به مطالعه اقوام افریقایی و آسیایی پرداخت اما در فرانسه بیشتر جنبه فلسفی بخود گرفت و به کار میدانی چندان رغبت نکرد، به روش تحقیق علمی روی آورد و به زبان شناسی و تفسیر اسطوره ها پرداخت.
هدف از مردم شناسی مشاهده جوامع برای شناخت واقعه های اجتماعی است. که به ثبت و ضبط این واقعه ها پرداخته و با تحلیل آماری، به انتشار اسناد و مدارک معتبر می پردازد. مردم شناسی فرهنگی و درکنار مردم شناسی زیستی (کالبدی) دو شاخه مهم این علم را تشکیل می دهند.
مردم شناسی فرهنگی با زبان شناسی علمی نیز سر و کار دارد و از نتیجه تحقیقات آن برخوردار می شود. بدین ترتیب حوزه بررسی این شاخه از مردم شناسی، شامل همه دستاوردهای بشری یا نظام فرهنگ انسانی می شود.
موزه هنر امام علی (ع) روز چهارشنبه ۱۲ مردادماه جاری پذیرای اندیشمندان حوزه گفتمان هنر و معماری از انجمن مفاخر معماری ایران است که پیرامون مردم شناسی فرهنگی بحث و بررسی خواهند داشت.
آقایان دکتر منصور فلامکی، دکتر فرخ باور، مهندس کیکاوس امینی و شهریار سیروس، آغازگر هم اندیشی خواهند بود.
زمان: ساعت ۱۶ الی ۱۹ – چهارشنبه ۱۲ مردادماه ۱۳۹۰
مکان: موزه هنر امام علی (ع) – سرسرای نور
خیابان ولیعصر – چهارراه نیایش – خیابان اسفندیار – شماره ۳۵
