انجمن مفاخر معماری ایران در آستانه روز جهانی معماری و روز جهانی اسکان بشر – دهم مهر ماه – اول اکتبر – بیانیه ای را صادر کرد . به گزارش ایسنا در این بیانیه آمده است به منظور اجرای توصیه های کمیسیون اسکان بشر مجمع عمومی سازمان ملل در نشست ۱۷ دسامبر ۱۹۸۵ با تصویب قطعنامه ای اولین دوشنبه ماه اکتبر هر سال را به روز جهانی اسکان world habitat day اختصاص داد و برای نخستین بار در اکتبر ۱۹۸۶ هم زمان با دهمین اجلاس کمیسیون اسکان بشر ، این روز جهانی برگزار شد .
این روز یادآور موجودیت میلیون ها انسان بی سرپناه ، به انسانهای مرفهی است که از مسکن مناسبی برخوردارند ، تا آنان را بر انگیزد که برای حل این مشکل اقدام موثر به عمل آورند .
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است علاوه بر وجود یکصد و ۵۰ میلیون نفر بی سرپناه در سراسر جهان بر اثر حوادث طبیعی مانند زلزله ، سیل ، آتش سوزی و نیز جنگ و خشونت همه ساله بر شمار افراد بی خانمان افزوده می شود .
اتحادیه بین المللی معماران uin در مجمع عمومی سه سالانه خود روز جهانی اسکان بشر را به عنوان روز جهانی معماری برگزیده و به تبعیت از این اتحادیه جامعه مهندسان معمار ایران که عضویت این اتحادیه را به عهده دارد – همه ساله این روز را گرامی داشته و هم زمان با آن مراسم ویژه ای برگزار می کند .
در کشورهای در حال توسعه ، مساله اسکان بشر را باید از دیدگاهی جامع نسبت به فرهنگ و پیشینه زندگی قشرهای محروم و در نهایت خواست انسان هایی که با تنگدستی در فضاهای کم و بیش ن مطلوب زندگی می کنند – یا محکوم به زندگی اند – مورد بررسی قرار داد . بحران ناشی از عدم توانایی دست اندرکاران که تمامی معضلات مسکن را در شهرهای بزرگ ره یابی و چاره اندیشی می کنند ، از یک طرف و عدم توجه به حداقل معیارهای سکونتی باعث شده که به تدریج روستاها و مراکز جمعیتی متروک و ساکنین آن در پی در پی نیازهای اقتصادی و زیستی خود به حاشیه شهرها و یا درون بافت های متروک درون شهری کوچ کنند و به این ترتیب هرگونه برنامه ریزی و طراحی الگوهای مناسب زیست گاهی عقیم بماند پرداختن به مساله مسکن مناسب و فقر زدایی و اساسا برنامه ریزی برای آن ، جدا از پرداختن به واقعیات اقتصادی – اجتماعی شکل گیرد . سیاست گذاری ها وقتی مثمر ثمر است که از مردم حمایت کند تا خود بتواند آنچه که قادرند انجام دهند . به علاوه درمراحل تغییر وضعیت سکونتی و اسکان مناسب و اصلاح محیط قشرهای ساکن ، ایجاد زیر بنای سالم اقتصادی و برطرف کردن فقر مادی آنها و اساسا برنامه ریزی برای آن ، جدا از پرداختن به واقعیات اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی کلان نیست و نمی تواند بدون توجه به تصفیه سیاست های اقتصادی – اجتماعی شکل گیرد . سیاست گذاری ها وقتی مثمر ثمر است که از مردم حمایت کند تا خود بتوانند آنچه که قادرند انجام دهند . به علاوه در مراحل تغییر وضعیت سکونتی و اسکان مناسب و اصلاح محیط قشرهای ساکن ، ایجاد زیر بنای سالم اقتصادی و برطرف ردن فقر مادی آنها دست کم این امید را به وجود می آورد که طرح هایی از این دست نیمه کاره نخواهد ماند تصور اینکه برای برنامه ریزی طرح های اسکان باید صرفا بر توان مالی دولت ها تکیه داد دور از واقعیت است . در حقیقت اجرای طرح اسکان مناسب نیاز به حرکتهای ملی و میل به توسعه در آحاد جامعه دارد که در یک نظام هماهنگ قابل پیش بینی است . در یک سوی این نظام سازمان های دولتی شوراها و کارگزاران امور شهری شهرهای بزرگ و مقتدر قرار دارند که با به تناسب بخشی از درآمد حاصل از خدمات را – که لاجرم باید برای رفاه مهاجرین و حاشیه نشین ها مصرف شود – قبل از آن به منظور جلوگیری از سیل مهاجرت و فقر زدایی ، صرف احیای مراکز جمعیت و ایجاد مسکن مناسب در دور افتاده ترین مناطق برای اقشار محروم جامعه بنمایند . در سوی دیگر صاحبان سرمایه و مراکز حمایتی هستند که می توانند گوشه ای از توان خود را در ایجاد مسکن مناسب در دور افتاده ترین مناطق برای لقشار محروم جامعه بنمایند . در سوی دیگر صاحبان سرمایه و مراکز حمایتی هستند که می توانند گوشه ای از توان خود را در ایجاد مسکن مناسب و بازسازی ها به کار اندازند ، مع هذا نظام هماهنگ برای اسکان و احیای مراکز جمعیتی با مشارکت تمامی دست اندرکاران ، نخستین قدم در شکل گرفتن نهادی است که همراه و همگام با حیات مراکز محروم جمعیتی زندگی می کند استقرار دارد و از نزدیک رشد و توسعه آن را لمس می کند .
انجمن مفاخر معماری ایران بر این باور است که مشارکت معماران در طرح های توسعه اسکان مناسب ، خواهد توانست بار سنگین دولت ها را سبک تر سازد و راه کارهای منطبق بر نیازهای را عرضه کند . در راه البته باید تقویت نهدهای مدنی و ایجاد سازمان های مردمی در سراسر کشور پیگیری شود تا در مجموعه های شکل یافته تمامی قشرهای ذی نفع به انجام اهداف طرح های اسکان ، کمک و یاری رسانند .
سه شنبه ۱۱ مهر ۱۳۸۵ – روزنامه اطلاعات
