چهل و سومین گفتمان هنر و معماری
زنده یاد دکتر منوچهر مزینی (۱۳۸۱-۱۳۱۳)، یکی از شاخص ترین چهره های معماری و شهرسازی معاصر ایران است که به ویژه در دهه پنجاه، تحولی بزرگ در آموزش شهرسازی کشور به وجود آورد. نظریه های روشنگرانه و صریح وی در عرصه شهرسازی و معماری و در محافل حرفه ای و تخصصی، امروزه هم از جایگاهی قابل احترام برخوردار می باشد و به جرات می توان گفت که پس از گذشت بیش از سه دهه، مباحثی که توسط وی در حوزه شهرسازی مطرح گردیده، به قوت خود باقی است و کسانی که بتوانند آن ها را به چالش بکشند یا جایگزینی مناسب برایش پیدا کنند، بسیار انگشت شمارند.
نقش دکتر مزینی در برهه زمانی گذار از سنت به مدرنیته و رویارویی با دانش غرب بسیار حائز اهمیت است. وی از جمله متفکرانی است که با پیشرفت علمی برآمده از تفکر مدرن آشنا بود و تلاش بسیار داشت که اندیشه علمی را به ایران و ایرانیان منتقل نماید. معماری و شهرسازی به دلیل کاربردی بودنشان و آمیختگی با زندگی روزمره، در ایران به صورتی تجربی و سنتی از طریق انتقال سینه به سینه، توسعه یافته اند و در تقابل رشد عقلانیت که در جهان بینی مدرنیته منجر به گسترش علم و اندیشه علمی می گردد، نیاز به اندیشمندانی دارد که با هر دو جهان بینی، آشنائی داشته و وفاق میان ایندو را به گونه ای میسر سازند دکتر مزینی با درک رسالت خود در رشد و آگاهی های علمی معماری و شهرسازی در ایران از طرق مختلف کوشید تا این هدف را محقق نماید. از جمله اقدامات وی حضور در مراکز آموزشی، تربیت و آموزش دانشجویان و انتقال آموخته های خود در حوزه های تئوری و طراحی، تربیت پژوهشگران شهرساز و معمار در سطح دکترا، تالیف و ترجمه متون علمی با ارزش و نیز حضور در مجامع حرفه ای و اجرائی بود. انتشار کتاب خرد جاوید در دهمین سال خاموشی استاد که به همت مدیریت محترم انتشارات طحان و با چاپ نفیس به زیور طبع آراسته گردیده، اقدامی مناسب در جهت بزرگداشت یکی دیگر از مفاخر و اندیشمندان معاصر ایرانی است و در چهل و سومین گفتمان هنر و معماری با معرفی خانم ها: دکتر سیمین حناچی، دکتر مهناز محمودی زرندی و آقایان: دکتر پرویز مزینی، دکتر داراب دیبا، دکتر وحید قبادیان و ابوالفضل چلاغلو صورت خواهد گرفت و آغاز برنامه با نمایش فیلمی مستند همراه خواهد بود.
زمان: چهارشنبه ۱۰ خرداد ماه ۱۳۹۱ از ساعت ۱۶ الی ۱۹
مکان: موزه هنر امام علی (ع) – خیابان ولیعصر – چهارراه نیایش – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵
