لوگو-انجمن مفاخر معماری ایران-بلاگ

یکصد و چهارمین گفتمان هنر و معماری

پیشرفت سریع تکنولوژی دیجیتال در عصر حاضر و امکانات فراوان دسترسی راه دور به اقوام دیگر و ‘یاران دیرینه و جدید و ناشناخته’، دسترسی آسان به منابع مرجع و کارهای دیگران به خصوص از جانب دانشجویان و پژوهشگران، امروزه ناهنجاریهای زیادی را نیز در رابطه انسان ها به وجود آورده است.
نسل جوان در جستجوی دنیایی متفاوت و ارتباطاتی از نوع دیگر با دنیای امروز و ‘همیشه روی خط’ و ‘نسل قبلی’ خسته از مرور خاطرات خود در ذهن و حافظه ای که هر آن میآید و میرود و ناتوان از ایجاد ارتباط با نسل جوان.
نسل جوان مدام در حال ثبت تاریخ روز خود در دنیای مجازی و ‘نسل من’ هراسان از فراموشی و در فکر ثبت تاریخ شفاهی و امان از نسل جوان که بخواهد و بفهمد که تاریخ شفاهی مرا چگونه بنویسد.
من که ابزار جدید، مدتهاست وسیله کارم بوده، همواره سعی در ایجاد پلی نموده ام بین این دو نسل. ‘مسیر شکل گیری کارهایم’ نیز شاهد این گفتار است و به بهانه سه تجربه، آن را نقد خواهم کرد.
دانشگاه، آغاز حرفه، دوران حرفه، پایان حرفه و ‘روایت دیگران از من’ در دوران زندگی ‘ نسل من’، هیچ کدام مسیر طبیعی نداشته، از قبل برنامه ریزی نشده و اکثرا’ اتفاقی بوده و راوی اتفاقات.
معماری را دوست داشتم ولی دانشگاه رفتنم را من انتخاب نکردم، ‘با اینکه دلم همین را میخواست که شد’، جای دیگر نشد و من به ایتالیا رفتم.
‘آغاز حرفه’ معلوم نبود چون دانشجو بودم و کار حرفه ای میکردم.
دوران حرفه اصلا’ برنامه ای نداشت و من در شرایط سیاسی- اجتماعی دوران خودم، ریگی بودم که ‘اتفاقی’ در کناری لنگر میانداختم.
پایان حرفه را نیز من انتخاب نکردم که حرفه من پایان ندارد و این مرحله ایست که ‘جبر تاریخ زمان ما’ و شاید، ‘با بی خردی’ چنین خواست.
و ‘روایت دیگران’ از من، زمانیست که من در آن نقشی ندارم و راوی با خواست و توان خود، سعی در ثبت آن خواهد داشت.
این افکار پراکنده مرا برآن داشت تا بخشی از آنچه در آن نقش داشتم و کسی نمیتوانست مرا از آن محروم نماید و دوستش داشتم و دارم و آن حرفه من بوده و هست را به ‘بهانه سه تجربه’ از آنچه از ایتالیا و الجزاِیر و ایران، به خاطر دارم و سعی در خوش آیند نمودن آن را نیز دارم، عنوان نمایم و برگزیده ای از آن را ارایه کنم.
و شاید این حرکت ‘پیامی’ نیز داشته باشد برای تمام عزیزانی که تجربیات خود را کوچک دانسته و روایتش را در دل محبوس می دارند.
یکصد و چهارمین گفتمان هنر و معماری اختصاص دارد به واگویه هایدکتر داریوش زمانی’ از سه تجربه’ که به همت موسسه تاریخ شفاهی معماری و شهرسازی اندیشه معاصر صورت می گیرد و با نمایش فیلم همراه است.

زمان:چهارشنبه ۱۵ آبان ماه ۱۳۹۲ از ساعت ۱۶ الی۱۹
مکان:موزه هنرهای دینی امام علی(ع )-خیابان ولیعصر-چهارراه نیایش -بلوار اسفندیار-شماره ۳۵
کتاب راس ساعت ۱۶ توزیع می گردد.