یکصد و شصت و هشتمین گفتمان هنر و معماری
ضرورت تدوین معیارهای مدون و چارچوب های از پیش تعیین شده که بتواند فعالیت های حفاظت، مرمت و توانبخشی اماکن تاریخی را در مسیر درست هدایت کرده و از اتلاف منابع، اعمال سلیقه های بی قاعده و بالاخره، ایجاد آسیب های جبران ناپذیر ممانعت کند، یکی از مهمترین اهداف اسناد و منشورهای مختلف بین المللی است. وظیفه این اسناد که توسط مجامع و نهادهای تخصصی تدوین می شوند، اطمینان از مسیر درست فعالیت های علمی، آموزشی و حرفه ای بوده است.
در کشور ایران، از بدو تاسیس نهادهای نوین متولی امر حفاظت از اماکن و آثار فرهنگی و تاریخی، تعیین معیارهای بومی متعلق به شرایط مکانی و زمانی سرزمین ایران، بر اساس ویژگی های هنری، تاریخی و فرهنگی آثار، یکی از آرزوهای دیرینه فعالان این عرصه بوده است. این امر به دلایل مختلف از جمله وسعت آثار، کمبود منابع مالی و انسانی و بروکراسی فراگیر، معطل مانده، در عین حال باید توجه داشت که کشور ایران به عنوان یکی از اعضای مهم صاحب تاریخ و فرهنگ در جهان، غالب منشورها و اسناد بین المللی حفاظت را به صورت رسمی پذیرفته و عمل بدان ها را بر خود فرض دانسته است.
از سوی دیگر، تغییرات مستمر و تحول این اسناد، خود بیانگر ضرورت پالایش بی وقفه و پویای نگاه جهانی به مقوله حفاظت و مرمت اماکن تاریخی است. سیر این اندیشه ها از نگرشی حفاظتی به کاربردی، از کالبدی صرف به توجه به سویه های غیرمادی و از یکسان نگری به سمت تاکید بر تفاوت ها و گوناگونی فرهنگی سیر می کند.
ناکارآمدی نگرش موزه ای درخصوص حفاظت از اماکن تاریخی و تعدد سلیقه ها و روش ها، نبود استانداردهای فنی مورد وفاق و حتی نبود مفاهیم مشترک و یکسان میان اهل فن، هم در عرصه دانشگاه و هم در حوزه اجرایی، مشکلات متعددی را سبب شده است. تک بناها که طیف وسیعی از ساختمان های کوچک و بزرگ با عملکردهای متفاوت را در برمی گیرد، بنابر ضرورت و تغییر شرایط اجتماعی، کارکرد اصلی خود را از دست می دهند و متروک می شوند. فشار سرمایه و بازار، ناتوانی در تخصیص منابع مورد نیاز برای حفظ بناها و حجم عظیم میراث تاریخی کشور، هر یک عاملی است بر اثبات آن که حفاظت و مرمت نمی تواند به تنهایی ضامن بقای آثار و دارایی های غیرمنقول (اعم از یادمان ها، ساختمان ها، محوطه های باستانی و منظرهای تاریخی) باشد.
در یکصد و شصت و هشتمین گفتمان هنر و معماری با حضور آقایان دکتر محمدمنصور فلامکی، مهندس فرامرز پارسی و دکتر علی مختاریان که به همت موسسه میراث مشترک مطالعات پایه سرزمین برگزار می گردد، به پرسش های پیرامون راهکارهای شناخته شده و ضرورت نگاه به آنچه در پیش روی حفاظت ابنیه تاریخی قرار دارد، پاسخ داده می شود.
دبیر پنل آقای مهندس سید علیرضا قهاری است و فیلم مستندی از مرمت اثر تاریخی به نمایش در می آید.
زمان: چهارشنبه ۷ مرداد ماه ۱۳۹۴ از ساعت ۱۶ الی ۱۸:۳۰
مکان: باغ موزه قصر ، خیابان شریعتی ، خیابان مطهری شرقی
پارکینگ اتومبیل برای شرکت کنندگان در برنامه پیش بینی شده است.
