یکصد و نود و دومین گفتمان هنر و معماری
باغ های کن، آخرین بازمانده باغ های تهران
باغ های کن، مهمترین ثروت فرهنگی- طبیعی شهر تهران هستند که از گذشته ای دور تا به امروز همراه با تهران در تاریخ، حرکت کرده اند و به این لحظه از زمان رسیده اند. نکته مهم این است که اَبَرشهر تهران، در پس این همه سال توسعه و گسترش افقی و عمودی، هنوز هم به باغهای کن وابسته است. بنابراین تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها در خصوص نحوه برخورد با این یادگارِ طبیعتِ دشت تهران و این ثروت فرهنگی، بسیار حساس است، چون اقدام – هر چه باشد – در نظر آیندگان به عنوان بینش و نظر و فرهنگ انسان عصر ما با طبیعتِ کارآمد باغ، ثبت خواهد شد و سنجش و اندازه گیری میزان پایبندی مدیریت شهری تهران را برای آیندگان مقدور و میسور خواهد کرد.
از نظر اجرایی و طراحی، نه فقط تثبیت، بلکه باززنده سازی فعالیت باغداری است که مهم است؛ و این امر با تغییر کاربری باغات به فضای سبز عمومی، قطع به یقین بیش از امروز مغفول خواهد شد و زودتر از روند فعلی، کار و پیشه باغداری در این اَبَرشهر را برای همیشه منسوخ خواهد کرد. مهمتر، نحوه مدیریت اجتماعی این محدوده از شهر تهران است، که پس از تثبیت ایده باززنده سازی باغات و فعالیت باغ و باغداری روستای کن در اَبَرشهر تهران، به سرعت بایستی طراحی و برنامه ریزی گردد.
برای محدوده روستای درون شهری کن و باغ های آن، تاکنون چندین طرح تهیه شده که بیشتر به نیمه جنوبی این باغ ها، حدفاصل بزرگراه های همت و حکیم پرداخته اند.
طرح اراضی کشت اجباری کن، که در سال ۱۳۸۵ ضمن تهیه الگوی توسعه منطقه ۵ تهیه گردیده و اهداف این طرح عبارت بودند از:
- آزادسازی مسیر بزرگراه همت
- حفظ باغ ها و اراضی کشاورزی
- ایجاد نقش گذران اوقات فراغت در منطقه
محدوده کشت اجباری در این طرح به ۲ محله جداگانه برای حوزه مسکونی و یک محله یکپارچه در حوزه باغ مسکونی پیشنهاد شده که نیازهای خدماتی در مقیاس محله و ناحیه تامین می گردند، تا حتی الامکان از تخریب باغ مسکونی تنها به عنوان یک مکان سکونتی با تراکم بسیار کم به صورت باغ – ویلایی مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر خدمات محله ای، در غرب حوزه باغ – مسکونی، کاربری گردشگری و پذیرایی در مقیاس فرامنطقه و شهر (رود- دره کن) پیشنهاد شده است. در طرح تفصیلی اراضی کشت اجباری، نحوه توزیع خدمات و چگونگی گذربندی از مهم ترین مسائلی است که بدان پرداخته شده است.
طرح تفصیلی ویژه باغات کن
بر اساس مطالعات این طرح، حدود ۷۵ درصد اراضی محدوده مطالعاتی را باغها، باغ مسکونی و اراضی زراعی در بر می گیرند. وضعیت باغهای محدوده طرح به لحاظ فعال یا غیرفعال بودن نیز قابل توجه است. از میان ۴۶۰ باغ و زمین مزروعی موجود در محدوده، تعداد ۳۴۶ آنها فعال بوده و دارای درخت و یا زیرکشت هستند. با این وجود تعداد ۱۱۴ زمین با کاربری باغ و زراعی به صورت مخروبه و غیرفعال هستند که یا بدون درخت بوده و یا درختان خشک شده دارند. با وجود این که سطح وسیعی از این اراضی به باغ اختصاص دارد اما در طرح تفصیلی جدید شهر تهران این باغ ها در پهنه سکونت R قرار داده شده بود که در نهایت در اسفندماه ۱۳۹۳ به همت شورای اسلامی شهر تهران و شورایعالی شهرسازی و معماری ایران، از این پهنه خارج و به پهنه حفاظت G بازگردانده شد.
در یکصد و نود و دومین گفتمان هنر و معماری که به باغ های کن، این آخرین بازمانده باغهای تهران اختصاص دارد، آقایان محمد حقانی، پیروز حناچی، علی دشتی، محمدحسین بوچانی در پنل گفتگو حضور دارند، مسوول پنل آقای علیرضا قهاری است. سخنرانان آقایان کیانوش سوزنچی و محمد میرزایی می باشند و دبیر نشست خانم غزال کرامتی است.
زمان: چهارشنبه ۱۴ بهمن ماه ۱۳۹۴ از ساعت ۱۶ الی ۱۸
مکان: باغ موزه قصر ، خیابان شریعتی ، خیابان مطهری شرقی
پارکینگ اتومبیل برای شرکت کنندگان در برنامه پیش بینی شده است.