باب اندیشه در معماری معاصر ایران - اخبار انجمن مفاخر معماری ایران

به نام خدا

دویست و هشتاد و هشتمین گفتمان هنر و معماری

معماری معاصر ایران به تعریف رایج خود، سابقه ای بیش از یک و نیم قرن دارد. این معماری هماهنگ با دوران معماری معاصر غرب و تحت تاثیر آن، آثار برجسته ای را در سبک های متعدد معماری اعم از مدرنیسم اولیه تا اعتلای مدرنیسم و جنبش های بعد از مدرنیسم به وجود آورده است. معماری معاصر ایران بسیار محدود و دیرهنگام مورد توجه و بررسی پژوهشگران قرار گرفت و عملاً فقط در دهه اخیر چند اثر در این مورد به چاپ رسیده است. در حالیکه برای شناختن و شناساندن کامل سبک های معماری معاصر ایران، در بسترهای تاریخی – فرهنگی، اجتماعی – اقتصادی و جغرافیائی – اقلیمی در این سرزمین پهناور راه درازی در پیش داریم.

در یکصد و پنجاه سالی که از عمر معماری معاصر در ایران می گذرد، شاهد ظهور و گسترش دو نوع معماری بوده ایم: یکی شیوع سبک های مبتذل و پیش پا افتاده که به خصوص از دهه ۱۳۳۰ تاکنون تداوم داشته است به اضافه تقلیدهای سطحی و برداشت های نابجای تازه به دوران رسیده های اجتماعی از مجلات و مدارک خارجی که متاسفانه شهرهای ما را به صحنه اغتشاش رقابت سبک ها و تزئینات نامطلوب کشانده است. نوع دوم، آثار معماری (هرچند محدود) معماران توانمند این سرزمین که در دوران های مختلف تاریخ معاصر ایران اعم از عصر قاجاریه، عصر پهلوی و دوره بعد از انقلاب اسلامی، آثار مهم، آموزنده و قابل تحسینی را به جای گذاشته اند و در حال حاضر نیز آثار ارزنده ای را در ایران و خارج از ایران به وجود می آورند.

آنچه را که بتوان از آثار کالبدی در شهرسازی و معماری معاصر ایران مشاهده کرد، نفوذ پررنگ سبک های مختلف اروپائی و آمریکائی در اعصار سه گانه معماری ایران است. معماری معاصر غرب پس از انقلاب صنعتی و زمانی که معماری نئوکلاسیک، رمانتیک و سبک های التقاطی تدریجاً جای خود را به معماری مدرن اولیه ساده و بدون تزئینات داد، در آن سرزمین شکل گرفت. در کشورهای اروپائی بنا به دیدگاه فلسفی و موقعیت های اجتماعی – اقتصادی و فرهنگی – هنری آن ها، گرایش های خاصی از معماری مدرن پدیدار گشت. معماران ایرانی که در آن کشورها تحصیل می کردند پس از فراغت از تحصیل به ایران بازگشتند و تحت تاثیر این سبک ها طراحی کردند که بیش از همه در اوج مدرنیسم، از روش عمومیت یافته “سبک بین الملل” تبعیت کردند.

در افول مدرنیسم، معماری غرب در اروپا، ژاپن و امریکا از دهه ۱۹۷۰ با فراوانی و تنوع سبک های جدید روبرو می شود که در این میان، گسترش بی سابقه تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات نقش بسیار مهمی دارد. سبک های پست مدرن، های – تک، دیکانستراکشن، فولدینگ و غیره تحت تاثیر دیدگاه های تاریخی، تکنولوژی و فلسفی جدید. معماران این کشورها را به خود جلب می کند و سپس بطور جهانی، کشورهای دیگر و از جمله معماری معاصر ایران را تحت تاثیر قرار می دهند. کلیه سبک های غربی که در شکل گیری معماری معاصر ایران، سهیم بوده اند، به خاطر شرایط محیطی، تکنولوژیکی، اقتصادی – اجتماعی و تاریخی – فرهنگی کشورها، شکل خاصی از آن سبک را به خود گرفته اند، بطوری که انطباق هر یک از سبک های یاد شده معماری غرب با اثار مشابه معاصر ایران بعضاً دشوار است.

در دویست و هشتاد و هشتمین گفتمان هنر و معماری که به مبانی نظری در معماری معاصر ایران اختصاص دارد، آقایان مهندس فرهاد احمدی، دکتر داریوش بوربور، دکتر وحید قبادیان و خانم مهندس بهارک کشانی سخن خواهند گفت که با نمایش فیلم همراه است. دبیر پنل گفتگو خانم مهندس انوشه منصوری هستند.

زمان: چهارشنبه ۱۴ شهریور ماه ۱۳۹۷ از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۱۷:۳۰

مکان: موزه هنرهای دینی امام علی (ع) خیابان ولیعصر (عج) – بالاتر از ظفر – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵

مطالب مرتبط: