در شمال سعدآباد دشتستان بوشهر، رشته کوهی مشرف به رودخانه شاپور می‌باشد، در ارتفاعات این کوه تعدادی اتاق شبیه به غارهای صخره‌یی و حجاری شده که مجموعه بسیار زیبایی را تشکیل داده‌اند.
به گزارش ایسنا اندازه‌های داخلی آنها در ابعاد گوناگونی می‌باشد. به‌دلیل ضعف نوع جنسیت سنگ کوه بر اثر عوامل طبیعی و فرسایشی مثل سیل قسمتی از آنها دچار تخریب گردیده‌اند. ورودی این دخمه‌ها به شکل ذوذنقه بوده و در داخل آن تاقچه‌هایی در اشکال مختف تعبیه گردیده، طبق کارشناسی‌های مختلف به‌عمل آمده این مجموعه یکی از مراکز ادیان بوداگری در روزگار گذشته بوده، ولی با عنایت به اینکه ادیان غیر ملی مانند بودایی در ایران پیشرفتی نداشته و این دین در ماوراءالنهر و خراسان و بلخ به‌طور مختصر رایج بوده، احتمال صدق چنین نظری وجود ندارد. اما با توجه به اشراف آن به رودخانه و قرار گرفتن چهره آن سمت مشرق احتمال بیشتری وجود دارد که یکی از مراکز ادیان رسمی و ملی ایران در عهد ساسانیان باشد. نظر دیگری که می‌توان اظهار کرد کاربری این مجموعه به عنوان اسارتگاه یا قلعه فراموشی و یا نگهداری متهمان سیاسی بوده است.
این اثر به شماره ۱۸۹۷ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت درآمده است.
خبرگزاری دانشجویان ایران – بوشهر
