پابلو پیکاسو نقاش اسپانیایی (۱۸۸۱-۱۹۷۳) یکی از پرکار ترین و با نفوذترین هنرمندان مدرن قرن بیستم است که در زمینه نقاشی، مجسمه سازی، قلمزنی، طراحی و سفالگری، هزاران اثر خلق کرده است. وی خالق مکتب “کوبیسم” به همراه ژرژ براک بود و فن در هم آمیختن رنگها بر پرده نقاشی را به عالم هنر معرفی کرد.
او در زمان اقامت در پاریس و در جوانی با آثار “امپرسیونیست” خود معروف شد. اما بعدها با تاثیر از قالب “امپرسیونیسم فرانسوی” سبک جدیدی را ارائه کرد که از نظر منتقدان از مکعب های کوچکی تشکیل می شد و به همین جهت “کوبیسم” نام گرفت. در سال ۱۹۳۱ به مجسمه سازی روی آورد و با ایجاد نمایشگاه های برزگی در پاریس و زوریخ و انتشار اولین کتاب خود، به شهرت فراوانی رسید.
جنگ داخلی اسپانیا در سال ۱۹۳۶، تاثیر زیادی بر پیکاسو گذاشت و تابلوی “گرنیکا” متاثر از وقایع آن دوره است. وی از ۱۹۴۰ تا زمان مرگش (۱۹۷۳) به خلق آثار باارزشی در حوزه نقاشی، طراحی، عکس های چاپی، سفالگری و مجسمه سازی پرداخت.
پیکاسو با خلق آثار خود، گام مهمی در هنر مدرن برداشت و مکتب کوبیسم او در سال های (۱۴-۱۹۰۷) به عنوان جدیدترین و با نفوذترین سبک هنری قرن بیستم بسیار مورد توجه قرار گرفت.
طی سال های بعد “پیکاسو” و “براک” با حفظ شیوه های “کوبیسم تحلیلی” شیوه جدیدی را توسعه دادند که “کوبیسم ترکیبی” نامیده می شد.
در سیزدهمین گفتمان هنر و معماری کتاب پابلو پیکاسو تالیف آقای دکتر محمدمنصور فلامکی مورد نقد و بررسی سه نفر از هنرشناسان معاصر ایران آقایان محمدرضا اصلانی، خسرو خسروی و شهریار سیروس قرار می گیرد.
در این نشست علاوه بر نمایش فیلم، یک نسخه از کتاب پابلو پیکاسو به شرکت کنندگان در جلسه اهدا می شود.
زمان: شنبه ۱۶ مهر ماه ۱۳۹۰ از ساعت ۱۶ الی ۱۹
مکان: موزه هنر امام علی (ع) – خیابان ولیعصر – چهارراه نیایش – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵
بن کتاب راس ساعت ۱۶ توزیع می گردد.
