چهل و دومین گفتمان هنر و معماری
بازسازی مناطق جنگی، نمی تواند از روند متعارف بازسازی سایر مناطق شهری و روستایی، برخوردار باشد، زیرا به علت بحرانی بودن وضعیت منطقه و نیاز عاجل به پاره ای از تاسیسات (که بهره برداری از آن، همزمان مورد احتیاج است)، علاوه بر داشتن تخصص فنی و مدیریت اجرائی به خمیر مایه ای نیاز دارد که آن را “هنر بازسازی” می نامند. همانند هنر جنگاوری و دفاع که مراتبی بیش از مهارت و تجربه را می طلبد.
مهندسان و معماران در طول جنگ تحمیلی (۱۳۶۷-۱۳۵۹ ش) در عرصه های گسترده دفاع مقدس، به کرات این هنر را به کار بسته و ابعاد آن را در قالب بازسازی و آماده سازی مجدد تاسیسات و ساختمان مورد نیاز جنگاوران و مدافعان میهن به رخ جهانیان کشاندند و از این رو بود استحکام بخشی خطوط و جبهه ها با دانش این متخصصان، آمیخته به درک ذاتی و نبوغ شان امکان پذیر گردید. دست آورد هشت سال نبرد (و همزمان با بازسازی در شرایط بحرانی و زیر آتش دشمن) باعث گردید تا گروه های با تجربه، بعدها در حوادث غیرمترقبه داخل کشور، به ویژه در زلزله و سیل بتوانند از تجارب خویش بهره برداری بهینه کرده و با حداقل امکانات و تجهیزات، به کمک آسیب دیدگان بشتابند و در کوتاهترین زمان، واحدهای پشتیبانی را تجهیز و بازسازی کنند که نمونه های آن را می توان در زلزله بم، فارس، لرستان، هرمزگان و گیلان مشاهده نمود.
در ایران بطور متوسط همه روزه شاهد وقوع حوادث طبیعی هستیم، شدت و ضعف خرابی های ناشی از این حوادث، بسته به تراکم مراکز جمعیتی، خساراتی را به همراه دارد که گاه غیر قابل جبران است. اما اینکه سرعت بازسازی مناطق آسیب دیده، چه میزان توانسته در رفع نیاز (به ویژه در ادامه بحران) موثر واقع شود، هنوز بطور دقیق قابل ارزیابی نیست. گستره نجات انسان ها و توانبخشی، اعتماد سازی و حفظ روحیه آسیب دیدگان باید مورد شناسایی پژوهشگران بحران قرار گیرد. در اینصورت است که هنر بازسازی هم جایگاه خود را خواهد یافت و از صاحبان آن، به نحو شایسته قدردانی خواهد شد.
در چهل و دومین گفتمان هنر و معماری، آقایان دکتر بهشید حسینی، مهندس حسن مهدیان، مهندس جلال صادقی و مهندس علی ملکی از چالش ها و فرصت ها و تجارب بدست آمده در این عرصه سخن خواهند گفت و فیلم مستندی به نمایش گذاشته می شود.
زمان: چهارشنبه ۳ خرداد ماه ۱۳۹۱ از ساعت ۱۶ الی ۱۹
مکان: موزه هنر امام علی (ع) – خیابان ولیعصر – چهارراه نیایش – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵
