معماری نیوز: اسماعیل آزادی که تا چند سال پیش گفتگوهای جذابش در صفحات سیاسی روزنامه های وقت می درخشید اکنون در عرصه معماری از مهارت وتجربیات خود ومضاف بر آن از عشق خود به دانش معماری استفاده کرده است و گفتگوهای دوازدهگانهاش با تنی چند از معماران معاصر را در کتابی با عنوان “اندیشه معماران معاصر ایران” گردآوری کرده و به چاپ رسانیده است. وی در این اثر بیش از هر چیز دیگر سعی در بیان دغدغههای معماران این مرز و بوم دارد و در واقع زبان در کام شده معماران است.
مراسم رونمایی از این اثر که با حضور اساتید برجسته معماری ایران زمین در خانه هنرمندان برگزار شد فرصتی برای گفتگوی ویژه خبرنگار معماری نیوز با این پژوهشگر را به دست داد. هرچند صحبت و گفتگو با وی که خود در انجام گفتگوهای سیاسی زبانزد است از دشواری خاصی برخودار است، اما از دست دادن فرصت صحبت با اسماعیل آزادی نیز گناهی نابخشودنی است .
به عنوان نخستین سوال آقای آزاد چه شد که به فکر تدوین کتابی با عنوان افتادید؟یک روز در تماسی که با مهندس قهاری داتشتم و در خصوص روز معمار و اختلافات میان وزارت مسکن و انجمن مفاخر معماری بر سر انتخاب روزی خاص برای معمار صحبتهایی داشتیم. به مهندس قهاری پس از این مکالمه گفتم متأسفم که به رغم ضرورت انتقال تجربیات معماران ایرانی، آنها دلخوش به وسایل کار خود هستند و به فکر مکتوب کردن اندیشههای خود نمیباشند در حالی که این کار ضرورت بسیاری دارد. پس از این مکالمه و درخواست مهندس و پیشنهاد من برای تدوین کتابی در قالب گفتگو با معماران معاصر، طرح تدوین کتاب اندیشه معماران معاصر ایران آغاز شد.
چه هدفی از تدوین این کتاب داشتید؟به نظر میرسد اکثر صاحبان اندیشه حرفهای بسیاری برای گفتن دارند که همیشه نا نوشته باقی میماند و از سویی ما ملتی شفاهی هستیم که تجربیاتمان بیشتر از راه سینه به سینه منتقل میشود. با توجه به این مسائل، من به عنوان روزنامه نگار، علاقهمند به معماری تصمیم گرفتم از مهارت و توان خود در عرصه مطبوعات استفاده کرده و به هنر معماری خدمتی نمایم.
چرا این افراد برای مصاحبه انتخاب شدند؟معماران انتخاب شده از اعضای انجمن مفاخر معماری ایران هستند و از آنجا که انجمن خواهان داشتن آثاری مکتوب از اعضاء برجسته خود بود این افراد را برای گفتگو در کتاب برگزیده شدند و این روند در جلدهای بعدی نیز وجود خواهد داشت. بیشتر سعی میشود از معماران عضو انجمن مفاخر معماری استفاده شود.
وجه بارز این اثر چیست؟عشق به معماری، ایران و مفاهیمی از جنس زندگی محوریت اصلی این کتاب است. چرا که اگر معماری برای انسان خلق شود، خواهیم دید همزمان با معماری، آرامش و آسایش برای انسانیت پدید میآید که هدفی متعالی است.
به نظر شما از این عشق در معماری کنونی ایران چیزی باقی مانده است؟در پاسخ به این سوال باید بگویم که مدرنیسم عشق را کور میکند و باید در مدرنیسم به دنبال تعریفی جدید از عشق باشیم تا این مقوله در میان مدرنیسم جایگاهی داشته باشد چرا که در حال حاضر بتن ، سیمان و بنای شیشهای دیگر جایی برای روح ایرانی وآنچه مایه آرامش انسان است در معماری باقی نگذاشته است و این دلنگرانی من بود که در معماری مدرن بتوان بارقههایی از فرهنگ اصیل معماری در این نوع معماری مدرن نهادینه کرد.
این دغدغه تا چه اندازه در کتاب دیده میشود؟در تمامی سئوالاتی که از معماران حاضر در این اثر پرسیده شد پیشینه معماری ایران و مفاهیمی از این دست که به فرهنگ و هنر معماری این مزر و بوم باز میگردد، وجود دارد.
شیرینترین خاطره شما از تدوین این کتاب چیست؟از آنجا که کتاب را با عشق خاصی شروع کرده و به پایان بردم بنابراین تمامی این دو سال سراسر شیرین و به یاد ماندنی است اما آنچه در این میان برایم به یاد ماندنی تر خواهد بود دیدار با تمامی بزرگانی است که در عرصه معماری موی سپید کرده اند.
ناگفته ها؟بسیار دوست داشتم تا در این نشست نقدی بیرحمانه از کتاب صورت میگرفت و به عنوان یک روزنامه نگار نقاد این بار خود مورد نقد قرار میگرفتم تا جلدهای بعدی با موفقیت بیشتری همراه باشد . اگر چه از نقدهای ارائه شده نیز در جلدهای بعدی حداکثر استفاده را خواهم برد.
منتشر شده توسط سایت خبری / تحلیلی معماری نیوز در تاریخ ۱۳۹۰ جمعه ۲ اردیبهشت