نکوداشت زنده یاد محمدکریم پیرنیا این هنرمند معمار فقید به همت انجمن مفاخر معماری ایران و کانون مهندسان معمار دانشگاه تهران در موزه هنرهای دینی امام علی(ع) برگزار شد.
به گزارش ایسنا، در این مراسم که شامگاه ۲۷ شهریور با حضور جمعی از هنرمندان، معماران و دانشجویان این رشته برپا شده بود، بعد از پخش نماهنگی از زندگی محمدکریم پیرنیا، غلامحسین معماریان از چگونگی شکل گیری و انتشار کتاب این زنده یاد سخن گفت.
معماریان که سال ۱۳۶۱ برای نخستین بار در بازگشت از ایتالیا با محمدکریم پیرنیا دیدار کرده و بعد از آن در سال ۶۵ به عنوان دستیار این استاد وارد دانشکده هنرهای زیبا شده بود، گفت: آن زمان به عنوان یک دانشجوی معماری در ایتالیا با مشکل منابع و مراجع مواجه نبودم، در حالی که این ضعف به شدت در ایران دیده می‌شد و متاسفانه کتاب‌های زیادی در حوزه معماری اسلامی و ایرانی وجود نداشت.
او با اشاره به جایگاه ویژه پیرنیا در این عرصه عنوان کرد: ایشان تاکید داشتند که این کتاب‌ها حتی به صورت دستی چاپ و در اختیار علاقمندان قرار گیرد. در حالی که دوستان اعتقاد داشتند کتاب‌های ایشان باید با حاشیه‌هایی پیرامون آن چاپ شود، اما به زعم بنده وضعیت جسمی ایشان به گونه‌ای نبود که در این عرصه درنگ کنیم.
او پیرنیا را همچون گنجی دانست که باید در آن زمان از دستاوردهایش استفاده می‌شد و گفت: در آن سال‌ها کمتر کسی جرات آن را پیدا می‌کرد که تنها دانشکده معماری را ترک کند. البته این اتفاق باعث شد ایشان نزد معماران قدیمی آموزش و تخصص ببینند و چنین کتاب‌هایی را به عنوان دستاوردهای خود در اختیار جامعه معماری قرار دهند.
او ادامه داد: سال ۶۵ اولین کتاب ایشان با عنوان «شیوه‌های معماری ایرانی» را آغاز کردم.در این کتاب، کل تاریخ معماری ایران به روش ایشان تدوین شده است و خوشبختانه کتاب در زمان حیاتشان منتشر شد. هرچند که برای پیدا کردن ناشر با مشکلات متعددی روبه‌رو شدیم و حتی دانشکده هنرهای زیبا و یا دانشگاه یزد حاضر به چاپ کتاب نشدند.
به گفته معماریان، کتاب دوم او نیز در زمان حیات پیرنیا با عنوان «آشنایی با معماری اسلامی» منتشر شد. تمام کتاب حاصل چهار جلسه پرسش و پاسخ با ایشان بود. کتاب سوم نیز همان شیوه شناسی استاد پیرنیاست که با تغییراتی با عنوان «سبک شناسی معماری ایرانی» منتشر شد و چند صد دانشجو برای جمعآوری نقشه‌های این کتاب کمک کردند.
صادقیان از استادان معماری دانشگاه یزد نیز در بخش دیگری از این نشست گفت: ارزش ایشان برای ما یزدی‌ها بسیار زیاد است، زیرا یزد به عنوان اولین شهر خشت خام و دومین شهر نمونه هنر،استادی را در دامان خود پرورش داد که علاقه بسیاری به هنر معماری داشت و علاوه بر آن شعر، خط و موسیقی را تعقیب می‌کرد. چه بسا که ایشان زمانی که به نقش جهان وارد شدند گفتند زمزمه‌های شور را شنیدم.
اطلاعات – تاریخ خبر: سه شنبه ۲۹شهریور ۱۳۹۰
